Onderdompeling tot deelgenoot worden aan Gods leven

Beste broeders en zusters!

De viering van vandaag is voor mij altijd bijzonder vreugdevol. De toediening van het sacrament van het Doopsel, op het feest van de doop van de Heer, is immers een van de meest expressieve momenten van ons geloof, waarin we het mysterie van het leven bijna kunnen “zien” door de tekenen van de liturgie.

In de eerste plaats is er het menselijk leven. Het wordt hier in het bijzonder belichaamd door deze dertien kinderen die de vrucht zijn van jullie liefde, lieve ouders. Ik groet u hartelijk en groet de peetouders en alle andere familieleden en vrienden die hier vandaag aanwezig zijn. Dan is er het mysterie van het goddelijk leven dat God deze kleintjes vandaag geeft, door opnieuw geboren te worden uit water en de Heilige Geest. God is Leven, zoals ook prachtig wordt weergegeven in enkele van de fresco's die deze Sixtijnse Kapel sieren.

Maar laat het niet als misplaatst ervaren worden, als we ons tegelijkertijd wenden tot de tegenovergestelde ervaring van het leven: de realiteit van de dood. Alles wat op aarde een begin heeft, komt vroeg of laat tot een einde, zoals het gras van het veld dat 's morgens opkomt en 's avonds verdort. Maar door de doop krijgt de pasgeborene een nieuw leven, het leven van de genade, dat de pasgeborene in staat stelt om voor eeuwig een persoonlijke relatie met de Schepper aan te gaan. Helaas is het voor de mens mogelijk om dit nieuwe leven door zijn zonde teniet te doen en daardoor binnengaat in wat de Schrift de "tweede dood" noemt. Terwijl in het geval van andere schepselen die niet tot de eeuwigheid zijn geroepen de dood slechts het einde van het aardse bestaan ​​is, opent de zonde een afgrond in ons, die ons voor altijd dreigt te verzwelgen, tenzij onze hemelse Vader Zijn hand naar ons uitsteekt. Hier, dierbare broeders en zusters, herkennen we het mysterie van de doop: God heeft ons willen redden door zelf af te dalen in de afgrond van de dood. Daardoor kan iedereen, zelfs degene die zo ver is gevallen dat hij de hemel niet meer kan bereiken, de hand vinden van God om zich aan vast te klampen. Hij kan dan weer opstaan ​​uit de duisternis om het licht weer te kunnen zien waarvoor hij geschapen is. We voelen allemaal, we nemen allemaal innerlijk waar, dat ons wezen een diep verlangen heeft naar volheid, naar verlossing. Deze volheid van het leven wordt ons gegeven in de doop.

We hebben zojuist het verslag gehoord van Jezus' doop in de Jordaan. Het was een andere doop dan deze kinderen zullen ontvangen, maar met dezelfde diepere betekenis. In wezen kan het hele mysterie van Christus in de wereld worden samengevat in dit woord: "doop", wat in het Grieks "onderdompeling" betekent. De Zoon van God, die in aller eeuwigheid met de Vader en de Heilige Geest de volheid van het leven gemeen heeft, werd "ondergedompeld" in de realiteit van ons zondaars, om ons te laten delen in Zijn leven: Hij werd vlees, Hij werd geboren zoals wij, Hij werd grootgebracht zoals wij, en toen Hij volwassen was, onthulde Hij Zijn missie door de "doop der bekering" die Johannes de Doper Hem toediende. Zoals we zojuist gehoord hebben, bestond Zijn eerste publieke optreden uit het ontvangen van de doop in de Jordaan temidden van berouwvolle zondaars. Natuurlijk wilde Johannes dit niet doen, maar Jezus stond erop, aangezien dit de wil van de Vader was. (Mt. 3, 13-15) [[b:Mt. 3, 13-15]]

Maar waarom wilde de Vader dit? Waarom heeft Hij Zijn eniggeboren Zoon als lam naar de wereld gestuurd om de zonden van de wereld op zich te nemen? (Joh. 1, 29) [[b:Joh. 1, 29]] Toen Jezus uit het water kwam, zo meldt de Evangelist, daalde de Heilige Geest als een duif op Hem neer, terwijl de stem van de Vader Hem verkondigde als de "geliefde Zoon" (Mt. 3, 17) [b:Mt. 3, 17] Vanaf dat moment werd Jezus geopenbaard als degene die de mensheid kwam dopen met de Heilige Geest: Hij kwam opdat de mensen ten volle zouden leven (Joh. 10, 10) [[b:Joh. 10, 10]], het eeuwige leven dat de mens doet ontwaken en hem geheel, lichaam en geest, geneest en hem herstelt naar het oorspronkelijke plan waarvoor hij werd geschapen. Het doel van het bestaan ​​van Christus was juist om de mensheid het leven van God, zijn Geest van liefde, te schenken, opdat ieder mens zou kunnen putten uit deze onuitputtelijke bron van verlossing. Daarom schrijft Paulus aan de Romeinen dat we gedoopt zijn in de dood van Christus om deel te hebben aan zijn verrezen leven. (Rom. 6, 3-4) [[b:Rom. 6, 3-4]] Daarom brengen christelijke ouders zoals jullie vandaag jullie kinderen zo snel mogelijk naar het doopvont, wetende dat het leven dat zij hun hebben gegeven, vraagt ​​om een ​​volheid, om een ​​verlossing die alleen God kan geven. En zo worden ouders medewerkers van God, omdat ze niet alleen het fysieke, maar ook het geestelijke leven aan hun kinderen doorgeven.

Beste ouders, samen met jullie dank ik de Heer voor de gave van deze kinderen en ik vraag Zijn steun om jullie te helpen hen op te voeden en hen te integreren in het geestelijk lichaam van de Kerk. Terwijl jullie hen bieden wat ze nodig hebben voor groei en gezondheid, met de steun van hun peetouders, streven jullie ernaar om geloof, hoop en naastenliefde in hun te ontwikkelen, de theologische deugden die overeenkomen met het nieuwe leven dat hen wordt gegeven in het sacrament van het Doopsel. Jullie zorgen hiervoor met jullie aanwezigheid, met jullie genegenheid; jullie zullen dit in de eerste plaats verzekeren met gebed, door hen dagelijks aan God toe te vertrouwen en hen in alle fasen van hun leven aan Hem op te dragen. Om gezond en sterk te worden hebben deze jongens en meisjes natuurlijk materiële zorg en veel aandacht nodig; maar wat voor hen het meest noodzakelijk en zelfs onmisbaar zal zijn, is het erkennen en liefhebben van God en Hem trouw te dienen om het eeuwige leven te hebben. Beste ouders, wees voor hen de eerste getuigen van het ware geloof in God!

In de doopplechtigheid is er een welsprekend teken waarin de geloofsoverdracht tot uitdrukking komt. Het is het aanbieden van een kaars aan elk van de gedoopten, aangestoken aan de vlam van de Paaskaars: het is het licht van de verrezen Christus; jullie beloven het door te geven aan jullie kinderen. Zo geven wij Christenen het licht van Christus van generatie op generatie door, zodat Hij ons bij Zijn wederkomst kan vinden met dit brandende licht in onze handen. Tijdens de plechtigheid zal ik tegen jullie zeggen: "Aan jullie, ouders en peetouders, is dit paasteken toevertrouwd, de vlam die jullie altijd moeten voeden". Beste broeders en zusters, voedt altijd de vlam van het geloof door te luisteren naar en te mediteren over het Woord van God en door ijverige gemeenschap met Jezus in de Eucharistie. Mogen jullie in deze wonderbaarlijke maar verre van gemakkelijke rol worden bijgestaan door de heilige Beschermers naar wie deze dertien kinderen zullen worden genoemd. Mogen deze heiligen bovenal de dopelingen helpen om uw liefdevolle zorg als Christelijke ouders te beantwoorden. Moge de Maagd Maria hen en jullie, lieve ouders, nu en altijd vergezellen. Amen!