3e Preek over de vasten van december

I.
Op den akker des Heren, zeer geliefden, waarvan wij de bewerkers zijn, moeten wij met voorzichtigheid en waakzaamheid den geestelijken landbouw beoefenen, opdat wij, na met volhardende ijver gezorgd te hebben voor datgene wat op de juiste tijden gebeuren moet, ons mogen verheugen over de vrucht der heilige werken. Als wij dit door luie ledigheid en lome traagheid verwaarlozen, zal ons land zeker geen voortreffelijk gewas doen opschieten, en, overwoekerd door doornen en distels, zal het niets voortbrengen wat in schuren kan worden opgeborgen, maar iets, wat verbrand moet worden door de vlammen. Deze akker nu, zeer geliefden, welke vanuit den hoge bedauwd wordt door Gods genade, wordt ontgonnen door het geloof, bewerkt door het vasten, bezaaid door aalmoezen en vruchtbaar gemaakt door gebeden, opdat er bij al ons planten en besproeien geen enkele bittere wortel meer uitlope en geen scheuten van een of ander onkruid meer opkomen, maar het gewas der deugden welig opschiete, als het zaad van alle ondeugden gedood is. Tot deze zorgvolle taak spoort onze vroomheid ons ongetwijfeld op ieder tijdstip aan, maar in deze dagen, welke meer in het bijzonder voor dit werk bestemd zijn, moeten wij een groter ijver en een nog vuriger lief de in ons opwekken, opdat, wat zonder aanzegging vroom ten uitvoer gebracht wordt, na afkondiging niet op zondige wijze worde verwaarloosd. N.v.d.v.: Leo wil hier...N.v.d.v.: Leo wil hier zeggen: Vasten, liefdadigheid en gebed zijn werken waarin de vroomheid van den Christen zich altijd vrij kan uiten, zonder dat er normaal van een wettelijke verplichting gesproken kan worden. Zodra zij echter het voorwerp van kerkelijke wetgeving worden, zoals op de vastendagen, die door de Kerk worden vastgesteld, is de Christen wél verplicht deze vastenpraktijken te onderhouden. Het achterwege laten er van is dan een wetsovertreding en zonde.

II.
Wij sporen u dan aan om de vasten van den tienden maand, waarop uwe lief de zich, naar wij weten, met godsdienstige bereidwilligheid heeft voorbereid, met Christus' hulp eensgezind te vieren, en wij vermanen elkeen om volgens de maat van zijn kracht, welke hij van God ontvangen heeft, uit te blinken in goede werken. Want ook onze vijanden, die door onze heiliging gekweld worden, woeden heviger in deze dagen ,welke, naar zij weten, bestemd zijn om ons tot groter plichtsbetrachting te brengen, en belagen ons met verfijnder geslepenheid, om er zoveel mogelijk van de deelname aan deze godvruchtige werken af te houden door sommigen vrees voor armoede in te boezemen als gevolg van hun milde giften, en anderen met misnoegen te vervullen over de vermoeienis van het vasten. Voor deze bekoringen, zeer geliefden, moeten wij met een vroom en waakzaam hart op onze hoede zijn, en deze gedachten zonder vertrouwen moeten uitgebannen worden uit de zielen der christenen. Het is immers slechts weinig, wat voor een arme reeds voldoende is. Zijn levensbehoeften noch zijn kleding brengen lasten mee. Goedkoop is datgene immers wat zijn honger kan stillen, goedkoop is hetgeen zijn dorst kan laven, en zijn naaktheid, die hulp behoeft, vraagt om bedekt, niet om getooid te worden. En toch is onze Heer zo liefdevol in Zijn oordeel over onze werken, zo welwillend in Zijn waardering, dat Hij zelfs voor een beker koud water een beloning zal geven. En daar Hij met rechtvaardigheid de harten doorvorst, zal Hij niet enkel de onkosten van het goede werk maar ook de lief de van den bewerker vergelden, door Christus onzen Heer. N.v.d.v.: Bij uitzondering...N.v.d.v.: Bij uitzondering eindigt deze Quatertemperpreek niet met de afkondiging van de drie vastendagen.