Pastorale Brief - Christus: enige weg naar eeuwig leven, Kerk en Wijding

Mijn lieve zonen en dochters in Christus:

Ik schrijf jullie vandaag om dieper in te gaan op de eerste fundamentele waarheid waarover ik sprak in mijn eerste pastorale brief[8970]: "Christus heeft één Kerk gesticht - de Katholieke Kerk - en daarom biedt alleen de katholieke Kerk de volheid van de waarheid van Christus en de authentieke weg naar zijn verlossing voor ons allemaal."

Om te beginnen moet ik deze fundamentele waarheid duidelijk en nadrukkelijk stellen: Jezus Christus is de enige weg naar eeuwig leven; er is geen andere weg naar verlossing! Zoals Onze Heer zelf ons vertelt: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij." (Joh. 14, 6)[b:Joh. 14, 6]. Om ons deel te laten hebben aan die belofte van eeuwig leven, heeft Onze Lieve Heer in Zijn grote barmhartigheid de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk gesticht. Zoals we lezen in het Evangelie van Matteüs, zei Christus: "Op mijn beurt zeg ik u: Gij zijt Petrus; en op deze steenrots zal Ik mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Ik zal u de sleutels geven van het Rijk der hemelen en wat gij zult binden op aarde, zal ook in de hemel gebonden zijn en wat gij zult ontbinden op aarde, zal ook in de hemel ontbonden zijn." (Mt 16, 18-19)[b:Mt 16, 18-19]. Het fundament en goddelijke hoofd van de Kerk is Jezus Christus; maar deze passage maakt duidelijk dat Jezus belooft een zichtbare Kerk op aarde te vestigen met een zichtbaar hoofd, Petrus, aan wie Hij een unieke missie en een specifieke autoriteit zal toevertrouwen.

De katholieke Kerk IS het lichaam van Christus en Hij is onafscheidelijk van Zijn lichaam. Het begrip van de Kerk in de woorden van Christus in Matteüs heeft zich door de eeuwen heen verdiept, maar in overeenstemming met de Heilige Traditie die van Christus aan de apostelen is overgeleverd (2 Thess. 2, 15)[[b:2 Thess. 2, 15]] en vervolgens door de kerkvaders, heiligen en martelaren tot op de dag van vandaag is bewaard en beschermd, is het altijd begrepen en verkondigd dat de katholieke Kerk de enige, goddelijk ingestelde Kerk is die Christus heeft gesticht voor het heil van de zielen. Alles wat de Kerk is, als het mystieke lichaam van Christus, vloeit voort uit de waarheid dat zij goddelijk door Christus werd en wordt gesticht, en haar basiselementen - waaronder de heilige geloofsbelijdenis - kunnen niet door mensen worden veranderd, omdat zij niet van mensen is; de Kerk is van Christus!

De heilige Cyrillus van Jeruzalem verklaarde in 350 na Christus: "De Kerk wordt katholiek genoemd omdat zij zich uitstrekt over de hele wereld, van het ene einde van de aarde tot het andere; en omdat zij universeel en volledig de doctrines onderwijst die de mensen zouden moeten leren kennen, over de dingen zowel zichtbaar als onzichtbaar, hemels als aards; en omdat zij het gehele mensengeslacht, regeerders en geregeerden, geleerden en ongeleerden, aan de godzaligheid onderwerpt; en omdat zij universeel de gehele klasse van zonden behandelt en geneest die door ziel of lichaam worden begaan, en in zichzelf iedere vorm van deugdzaamheid bezit die wordt genoemd, zowel in daden als in woorden, en in iedere geestelijke gave. "

Daarom heeft Christus Zijn Kerk opgericht voor alle mensen, voor alle tijden, voor de verlossing van allen. Er is geen verlossing buiten Christus en Zijn ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk; dit is een onfeilbare leer van de Kerk. Maar, zoals de Catechismus van de Katholieke Kerk[1] stelt: "Deze woorden slaan niet op hen die buiten hun schuld Christus en zijn Kerk niet kennen." Catechismus van de Katholieke Kerk, 847[[1|847]] Als Katholieken zijn we liefdevol en vreugdevol verbonden met de Kerk en met de zeven Sacramenten die Christus heeft ingesteld. Deze zijn essentieel voor onze verlossing. Sommigen zullen zich echter afvragen: "Hoe zit het met hen die buiten de Kerk staan? Hoe zit het met hen die nog nooit van Christus hebben gehoord? Kunnen zij gered worden?" Voor hen die niet met Christus verenigd zijn door Zijn Kerk en door de genade van de sacramenten, bidden we eenvoudigweg en vertrouwen we hen aan God toe. Hoewel we nooit aanmatigend mogen zijn over Gods genade, erkennen we dat God soeverein is en als Hij in Zijn barmhartigheid zou kiezen om te handelen op manieren die onze kennis of begrip te boven gaan, heeft Hij de volledige autoriteit om te handelen zoals Hij verkiest omdat Hij niet gebonden is door iets anders dan Zijn eigen volmaakte natuur.

Wijzelf moeten ons stevig vastklampen aan de Kerk en de Sacramenten zoals Hij ze ons gegeven heeft, maar we moeten ook altijd bidden voor zielen buiten de Kerk, dat God zijn genade aanbiedt aan die zielen op manieren die voor ons onbekend en ongezien zijn. Ik wil echter dit punt benadrukken - als God ervoor zou kiezen om genade aan te bieden buiten de normale sacramentele middelen om, dan erkennen we dat deze genade altijd nog op een mystieke manier van Christus en door Zijn Kerk naar elke ziel zou stromen. Daarom zou iedereen die Gods genade ontvangt en aanvaardt nooit gered worden via een andere weg of kerk of religie; er is Eén Redder, Eén Verlosser voor de hele mensheid en Hij heeft Eén Kerk opgericht voor de redding van zielen.

God verlangt naar de verlossing van iedereen, maar Hij dwingt niemand van ons tot verlossing; het vereist onze medewerking en vrije instemming met Zijn genade. Hij roept ieder van ons op om deel te nemen aan Zijn verlossingsplan, niet alleen voor onszelf, maar voor de wereld; dit is de Grote Opdracht: "Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld." (Mt. 28, 19-20)[b:Mt. 28, 19-20].

We leven in een tijdperk van grote onderlinge verbondenheid waarin mensen over de hele wereld met elkaar kunnen delen en leren als nooit tevoren in de geschiedenis van de mensheid. Dit is in veel opzichten een grote zegen omdat het de mogelijkheid opent om het Goede Nieuws van Jezus Christus te delen op manieren die voorheen niet mogelijk waren. Echte oecumene is echter een open uitnodiging aan alle mensen om de volheid van Christus en het christelijk leven, die alleen in de katholieke kerk te vinden is, te ervaren en te omarmen. Deze weg, hoewel soms moeilijk, is de enige zekere weg naar ware eeuwige liefde, genade en leven met God. Het is valse naastenliefde om mensen te vertellen dat het Gods wil is dat ze blijven waar ze zijn, ongeacht het pad waarop ze zich bevinden, omdat dit mensen niet oproept om het enige ware pad te omarmen dat door God is ingesteld voor de redding van zielen. Daarom heeft de Kerk een heilige verplichting, gedragen door liefde, om alle mensen te evangeliseren.

Een ander onderwerp dat ik wil bespreken omdat het naar verluidt een onderwerp van discussie zal zijn op de komende Synode over Synodaliteit[d:508], is de goddelijk ingestelde structuur van de Kerk zoals die van toepassing is op de wijding van vrouwen. Zoals de Heilige Schrift ons vertelt, wijdde Christus alleen mannen tot apostelen. De Heilige Traditie en het gewone Leergezag van de Kerk hebben door de eeuwen heen bevestigd dat de Kerk geen enkele autoriteit heeft om vrouwen tot priester te wijden. Dit kan niet veranderd worden omdat Christus een mannelijk priesterschap heeft ingesteld om Zichzelf als bruidegom voor te stellen met de Kerk als Zijn bruid. Zoals Johannes Paulus II plechtig verklaarde in zijn apostolische brief Ordinatio Sacerdotalis[231]: "Ik verklaar dat de Kerk geen enkele volmacht heeft, vrouwen de priesterwijding toe te dienen, en dat alle gelovigen zich uiteindelijk dienen te houden aan dit besluit."

Het is echter noodzakelijk om te stellen dat Christus nooit een "mindere" rol voor vrouwen zou willen dan voor mannen. Vrouwen hebben onmisbare bijdragen geleverd in de geschiedenis en het leven van de Kerk en doen dat nog steeds. Van de grootste en meest volmaakte schepping van God in de hele geschiedenis, Onze Heilige Moeder, de Koningin van Hemel en Aarde; tot enkele van de grootste heiligen en Leraars van de Kerk; tot onze heilige en trouwe vrouwen in religieuze ordes en kloosters; tot de ontelbare vrouwen die het geloof aan hun families en gemeenschappen hebben doorgegeven en dat nog steeds doen; Christus heeft Zijn Kerk op een manier getsicht die vrouwen oproept om "meer" een rol in Hem te spelen dan ooit in de wereld te vinden zou zijn. Maar zoals God mannen niet riep om moeders te zijn, riep God vrouwen niet om vaders te zijn, en om sacramenteel gewijd te worden als bedienaar voor Christus in Zijn Kerk, roept Onze Heer mannen op om geestelijke vaders en bruidegoms te zijn voor Zijn bruid, de Kerk. Deze rol kan alleen worden vervuld door iemand die op de juiste manier voor deze rol is geroepen.

Voor degenen die vragen stellen over de mogelijkheid van vrouwelijke diakens in de Katholieke Kerk, zou ik het volgende willen zeggen: De Schrift vertelt ons dat vanaf de vroegste dagen van de Kerk, vrouwen dienden als trouwe dienaressen (Grieks: diakonos) van de leden van de Kerk. (Rom. 16, 1)[[b:Rom. 16, 1]] Historici en geleerden vertellen ons dat vrouwen in de vroege Kerk veel belangrijke rollen vervulden, zoals liefdadigheid voor de armen, zieken verzorgen, andere vrouwen voorbereiden op de doop, enz. We zien echter in de Handelingen van de Apostelen dat er een ander type dienaar (diakonos) is die speciaal door de apostelen geroepen is en apart gezet is van andere dienaren in de Kerk; de apostelen legden deze specifieke dienaren de handen op en deze dienaren ontvingen vervolgens een sacramentele wijding om hun unieke rol te vervullen. De Schrift vertelt ons dat de apostelen zeiden: "Broeders, kiest uit u zeven achtenswaardige mannen, vervuld van de Geest en wijsheid, die wij voor deze taak aanstellen". (Hand. 6, 3)[b:Hand. 6, 3]. En toen, "stelden zij deze mannen voor aan de apostelen, die baden en hen de handen oplegden." (Hand. 6, 6)[b:Hand. 6, 6]. Hoewel velen (zowel mannen als vrouwen) de Kerk door de geschiedenis heen trouw hebben gediend als dienaren/diakonos, is de sacramentele wijding tot het diaconaat - als een van de drie graden van het Sacrament van de Heilige Wijdingen (diaken, priester, bisschop) - altijd alleen voorbehouden geweest aan gedoopte mannen. Alle drie de graden treden op als instrumenten van Christus in persona Christi Capitis (in de persoon van Christus als het Hoofd), maar met een verschillend karakter.

De Canones van het Concilie van Nicea[d:222] (325 n.Chr.) stellen met betrekking tot vrouwen die een bepaalde status van dienst hebben gekregen het volgende "Wij verwijzen naar de diaconessen aan wie deze status is toegekend, want zij ontvangen geen handoplegging, zodat zij in alle opzichten onder de leken moeten worden gerekend." Canones, (19)(Canonnr,19)[[2594|(19)(Canonnr.19)]]

Tot slot wil ik zeggen dat hoewel de Kerk heilig is vanwege haar Stichter en haar goddelijke oorsprong, ze ook bestaat uit zondige leden die voortdurend worden opgeroepen tot berouw en bekering. Er is echter een Zegevierende Kerk in de hemel die volmaakt in haar volheid bestaat in Christus in de hemel, waar het hemelse huwelijksfeest eeuwig wordt gevierd met God - Vader, Zoon en Heilige Geest - die eeuwig worden aanbeden en aanbeden. De koren van engelen, de Onbevlekte Maagd Maria en alle heiligen roepen eeuwig "Heilig, Heilig, Heilig" voor de troon van God.

Het is belangrijk dat wij, als de Strijdende Kerk op aarde, deze waarheid en hoop in ons hart dragen terwijl we ernaar streven onszelf en elk aspect van de Kerk op deze aarde af te stemmen op haar hemelse werkelijkheid. Door de zonde, zowel persoonlijk als gemeenschappelijk, schiet de Strijdende Kerk op aarde tekort ten opzichte van de Zegenvierende Kerk in de hemel, maar het is onze missie om altijd te streven naar heiligheid en door Gods genade te volharden tot het einde, zodat we ons ook kunnen voegen bij de Zegevierende Kerk. Een deel van dit streven op aarde bestaat uit het deelnemen aan de geestelijke strijd die dagelijks om ons heen plaatsvindt als velen proberen om het depot van het geloof af te breken of helemaal te vernietigen.

Mijn lieve zonen en dochters, wees ervan verzekerd dat engelen ons in deze strijd omringen en dat de heiligen - in het bijzonder Onze Heilige en Gezegende Moeder - hun hemelse hulp aanbieden terwijl we de eeuwige prijs zoeken die Onze Heer voor ons heeft gewonnen.

Ik blijf uw nederige vader en dienaar,

Zeereerwaarde Joseph E. Strickland

Bisschop van Tyler, Texas