Tot de oecumenische delegatie uit Finland bij gelegenheid van het feest van de H. Henrik

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

Ik heet u allen, leden van de oecumenische delegatie uit Finland, van harte welkom. "Genade en vrede voor u vanwege God onze Vader en de Heer Jezus Christus!" (Rom. 1, 7) [b:Rom. 1, 7]

Ik ben blij dat u dit jaar opnieuw als pelgrims naar Rome bent gekomen om het feest van heilige Henrik te vieren, in wat in de loop van de tijd een mooie oecumenische gebeurtenis is geworden. Op een bijzondere manier groet ik degenen die voor het eerst aan deze pelgrimstocht deelnemen. Ook vandaag verwelkom ik u, mijn dierbare broeder Raimo, voor de eerste keer als de nieuwe katholieke bisschop van Helsinki. Moge de Heer uw dienstwerk zegenen!

Beste bisschop Åstrand, ik dank u hartelijk voor de fijne reflectie die u zoals gebruikelijk hebt geboden met de vermelding van het getuigenis van de heiligen en de brede oecumenische geest ervan. Ik ben eveneens dankbaar voor de attente en zorgvuldig gekozen geschenken.

Ik werd getroffen door wat u te zeggen had over het belang van onderweg zijn en over de pelgrimerende Kerk. Als leden van de gemeenschap van gedoopten zijn we inderdaad onderweg, met Jezus Christus als ons gemeenschappelijk doel. Dat doel is niet ver weg of onbereikbaar want in zijn barmhartigheid is onze Heer neergedaald om ons te ontmoeten. Hij kwam ons nabij in de Menswording en maakte zichzelf de Weg, zodat we veilig zouden kunnen reizen te midden van de kruispunten en valse paden waarmee we in deze wereld, met zijn veelvuldige leugens, worden geconfronteerd.

De heiligen zijn onze broeders en zusters die deze reis hebben volbracht en het doel hebben bereikt. Zij vergezellen ons als levende getuigen van Christus, die de Weg, de Waarheid en het Leven is. Ze moedigen ons aan om te volharden op het pad als leerlingen, zelfs op momenten dat we worstelen en vallen. Als lampen die door God zijn ontstoken verlichten ze de weg voor ons om ervoor te zorgen dat we het doel voortdurend in zicht houden. Vertrouw op Gods genade, zeggen zij ons, "God heeft u lief en riep u tot zijn heilige gemeente" (Rom. 1, 7) [[b:Rom. 1, 7]]

Terwijl ik naar u luisterde, beste broeder, dankte ik God, want er zijn tijden geweest waarin de verering van heiligen eerder een bron van verdeeldheid dan van eenheid leek te zijn, met Katholieke en Orthodoxe gelovigen aan de ene kant, en Evangelische gelovigen aan de andere kant. Zo zou het niet moeten zijn en dat is in feite ook nooit zo geweest bij het heilige en getrouwe volk van God. In de eucharistische liturgie bidden wij tot onze hemelse Vader met deze woorden: “Gij wordt geprezen in Uw heiligen: als Gij hun verdiensten bekroont, bekroont Gij uw eigen gaven" (Prefatie van de heiligen I). En de Augsburgse Belijdenis stelt in haar 21e artikel dat "het gedenken van heiligen ertoe kan dienen hun geloof na te volgen, en de goede werken die zij in hun beroep deden.”

Beste broeders en zusters, u noemde verschillende grote Noordse heiligen: Birgitta, Henrik en Olav. Hier denk ik aan de woorden van paus Johannes Paulus II in zijn encycliek Ut Unum Sint [73]: "Ik zou nu graag herinneren - zei hij - aan de gebedsontmoeting die ook werd gehouden in de basiliek van Sint Pieter, waarbij ik samen met de lutherse aartsbisschoppen, de Primaten van Zweden en Finland de vespers vierde bij gelegenheid van het zesde eeuwfeest van de heiligverklaring van Sint Birgitta... Dit is slechts een voorbeeld, want het besef van de plicht om te bidden voor de eenheid is een integraal deel geworden van het leven van de Kerk." Ut Unum Sint [[73|25]] Als het millennium van de dood van heilige Olav in 2030 ons gebed voor eenheid en onze gezamenlijke reis kan inspireren en verdiepen, zal dit een geschenk blijken voor de hele oecumenische beweging.

Beste vrienden, nogmaals dank, want deze ontmoeting met u is een levend teken midden in de huidige Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen. Laten we ervoor zorgen dat deze jaarlijkse oecumenische ontmoeting blijft bloeien en uitbreiden, dat zij altijd bezield zal worden door de heilige Geest en open zal staan ​​voor het verwelkomen van onze arme en verlaten broeders en zusters, inclusief degenen die zich door God in de steek gelaten voelen of zijn afgedwaald van het pad van geloof en hoop.

En nu zou ik u willen uitnodigen om gezamenlijk het Onze Vader te bidden. Ieder van ons kan het in zijn of haar eigen taal zeggen. Laten we samen onze hemelse Vader aanroepen:

"Onze Vader..."