Het Kruis is het lichtende teken van de immensiteit van Gods liefde

Beminde broeders en zusters,

Vanavond hebben we in geloof Jezus vergezeld op het laatste stuk van zijn aardse pad, de meest smartelijke, die van Kalvarië[d:237]. We hebben het geroep van de menigte gehoord, de woorden van veroordeling, de bespotting door de soldaten, het geween van de Maagd Maria en de vrouwen. Nu worden we ondergedompeld in avondlijke stilte, in de stilte van het kruis, in de stilte van de dood. Het is een stilte die het gewicht van de smart van de afgewezen mens, onderdrukt en verpletterd met zich meebrengt; het gewicht van de zonde die hem het gelaat misvormt, het gewicht van het kwaad. Deze nacht hebben we in het diepst van ons hart het drama van Jezus herbeleefd, hij beladen met lijden, met kwaad en met de zonde van de mens.

Wat blijft er nog voor onze ogen? Er blijft een kruisbeeld, een kruis opgeheven op Golgotha, een kruis dat lijkt te wijzen op de definitieve nederlaag van Degene die het licht had gebracht aan wie in het donker was gedompeld, van Degene die had gesproken over de kracht van vergeving en genade, die had uitgenodigd om te geloven in de oneindige liefde van God voor elke menselijke persoon. Veracht en verworpen door de mensen, staat voor ons de "man van smarten, met lijden bezocht, voor wie wij ons het gelaat bedekken, die wij versmaden en verachten" (Jes 53, 3)[b:Jes 53, 3].

Maar laten we goed kijken naar deze man gekruisigd tussen de aarde en de hemel, laten we met een diepere blik hem beschouwen, en we zullen ontdekken dat het kruis niet het teken is van de overwinning van de dood, van zonde en kwaad, maar het lichtende teken van liefde, meer nog, van de immensiteit van Gods liefde, van wat we nooit hadden kunnen vragen, voorstellen of verwachten: God heeft zich naar ons gebogen, Hij heeft zich verlaagd tot hij de donkerste hoek van ons leven had bereikt om ons zijn hand te reiken en ons naar zich toe te halen, om ons naar Hem te brengen. Het kruis spreekt ons van geloof in de kracht van deze liefde, om te geloven dat in elke levenssituatie, van de geschiedenis, van de wereld, God in staat is om de dood, zonde, kwaad te overwinnen en ons een nieuw, verrezen leven te geven. In de dood aan het kruis van Gods Zoon is er de kiem van een nieuwe levensverwachting, zoals het graan dat sterft in de aarde.

In deze nacht vol stilte, vol hoop, weerklinkt de uitnodiging die God tot ons richt door de woorden van H. Augustinus: "Hebt geloof. Gij komt tot mij en ge zult het goede smaken van mijn tafel, zoals ik niet heb afgewezen het kwade te smaken van de uwe ... Ik heb u het leven beloofd ... Vooruitlopend heb ik u mijn dood gegeven, zoals ik gezegd heb: 'Zie, ik nodig u uit te delen in mijn leven ... een leven waar niemand sterft, een echt gelukkig leven, waar het voedsel niet bederft, de krachten herstelt en nooit uitgeput raakt. Zie waartoe ik u nodig ... Tot de vriendschap met de Vader en de Heilige Geest, tot het eeuwig banket, om mijn broeders te zijn ... om te delen in mijn leven'" vgl. Sermo 231, 5vgl. Sermo 231, 5.

Richten we onze blik op de gekruisigde Jezus en vragen we in gebed: Verlicht Heer, ons hart opdat we U kunnen volgen op de weg van het Kruis; laat in ons de "oude mens" sterven die gebonden is aan het egoïsme, aan de zonde, en maak ons "nieuwe mensen", heilige mannen en vrouwen die omgevormd en begeesterd zijn door uw liefde!