Tot de voorzitters van de vereniging van gelovigen, kerkelijke bewegingen en nieuwe gemeenschappen

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.Vrede zij met u!

Heer kardinaal,
beste broeders in het bisschopsambt, beste broeders en zusters!

Ik ben blij u te mogen verwelkomen ter gelegenheid van de jaarlijkse bijeenkomst die door het Dicasterie voor Leken, Gezin en Leven[d:422] wordt georganiseerd met u, moderatoren, internationale verantwoordelijken en afgevaardigden van kerkelijke groeperingen die door de Heilige Stoel zijn erkend of opgericht.

U vertegenwoordigt duizenden mensen die hun geloof belijden en hun apostolaat uitoefenen binnen verenigingen, bewegingen en gemeenschappen. Daarom wil ik u allereerst bedanken voor de leiding en bezieling die u geeft. Het ondersteunen en aanmoedigen van broeders en zusters op hun christelijke weg brengt verantwoordelijkheid, inzet en vaak ook moeilijkheden en onbegrip met zich mee, maar het is een onmisbare en zeer waardevolle taak. De Kerk is u dankbaar voor al het goede dat u doet.

Het geschenk van het verenigingsleven en de charismata
De verenigingen waartoe u behoort, zijn zeer verschillend van aard en geschiedenis, maar allemaal belangrijk voor de Kerk. Sommige zijn ontstaan om een apostolisch, caritatief of liturgisch doel te verwezenlijken of om het christelijk getuigenis in specifieke sociale milieus te ondersteunen. Andere zijn ontstaan uit een charismatische inspiratie, een eerste charisma dat een beweging, een nieuwe vorm van spiritualiteit en evangelisatie op gang heeft gebracht.

In de wil om zich te verenigen, die aanleiding gaf tot het eerste type groeperingen, vinden we een essentieel kenmerk: niemand is alleen Christen! We maken deel uit van een volk, van een lichaam dat de Heer heeft gevormd. De heilige Augustinus zegt over de eerste leerlingen van Jezus: "Zij waren zeker een tempel van God geworden, en niet alleen als individuen, maar allen samen waren zij een tempel van God geworden." 131, 5[[838]] Het christelijk leven wordt niet in afzondering geleefd, alsof het een intellectueel of sentimentele avontuur is, beperkt tot ons verstand en ons hart. Het wordt beleefd met anderen, in een groep, in een gemeenschap, omdat de verrezen Christus aanwezig is onder de leerlingen die in Zijn naam bijeen zijn.

Het gezamenlijke apostolaat van de gelovigen werd sterk aangemoedigd door het Tweede Vaticaans Concilie, in het bijzonder in het Decreet over het apostolaat van de leken[653], waarin onder meer wordt gesteld dat het "van groot belang is, ook omdat het zowel in de kerkelijke gemeenschappen als in de verschillende milieus vaak met gezamenlijke actie moet worden uitgeoefend. Verenigingen die zijn opgericht voor een gemeenschappelijke apostolische activiteit ondersteunen namelijk hun leden en vormen hen voor het apostolaat, ordenen en leiden hun apostolische activiteit, zodat er veel rijkere vruchten kunnen worden verwacht dan wanneer de individuen afzonderlijk zouden werken." Apostolicam Actuositatem, 18[[653|18]]

Dan zijn er nog de realiteiten die voortkomen uit een charisma: het charisma van een stichter of een groep initiatiefnemers, of het charisma dat geïnspireerd is door dat van een religieuze instelling. Ook dit is een essentiële dimensie in de Kerk. Ik zou u willen uitnodigen om charisma's te beschouwen in relatie tot de genade, tot de gave van de Geest. In de brief Iuvenescit Ecclesia[6418], die u goed kent, staat dat de kerkelijke hiërarchie en het sacrament van de wijding bestaan opdat onder de gelovigen altijd levendig blijft "het objectieve aanbod van de genade" die wordt geschonken door "de sacramenten, de normatieve verkondiging van het Woord en de pastorale zorg." Iuvenescit Ecclesia, 14[[6418|14]] De charismata daarentegen "worden vrijelijk door de Heilige Geest uitgedeeld, opdat de sacramentele genade op verschillende manieren en op alle niveaus vrucht draagt in het christelijk leven." Iuvenescit Ecclesia, 15[[6418|15]]

Alles in de Kerk kan dus worden begrepen in verwijzing naar de genade: de instelling bestaat opdat de genade altijd wordt aangeboden, de charismata worden gewekt opdat deze genade wordt aanvaard en vrucht draagt. Zonder charismatische gaven bestaat het gevaar dat de overvloedig aangeboden genade van Christus geen vruchtbare grond vindt om ontvangen te worden! Daarom wekt God charismatische gaven, opdat deze in de harten het verlangen naar de ontmoeting met Christus doen ontwaken, de dorst naar het goddelijke leven dat Hij ons schenkt, kortom, de genade!

Hiermee wil ik, in navolging van mijn voorgangers en met het leergezag van de Kerk, vooral sinds het Tweede Vaticaans Concilie, opnieuw bevestigen dat de hiërarchische gaven en de charismatische gaven "zijn 'co-essentieel' voor de goddelijke constitutie van de Kerk zoals ze werd gesticht door Jezus." De kerkelijke bewegingen vormen betekenisvolle vruchten van de lente van de Kerk zoals deze door het Concilie was voorzegd, 5[[81|5]] Dankzij de charismatische gaven die aan de basis liggen van uw bewegingen en gemeenschappen, hebben vele mensen Christus leren kennen, hebben zij nieuwe hoop in het leven gevonden, hebben zij de moederlijke zorg van de Kerk ontdekt en verlangen zij hulp om te groeien in het geloof, in het gemeenschapsleven en in de werken van naastenliefde, en om door evangelisatie de gave die zij hebben ontvangen aan anderen door te geven.

Eenheid en zending, in verbondenheid met de paus
Eenheid en zending zijn twee hoekstenen van het leven van de Kerk en twee prioriteiten in het ambt van Petrus. Daarom nodig ik alle kerkelijke verenigingen en bewegingen uit om trouw en genereus met de paus samen te werken, vooral op deze twee gebieden.

Allereerst door gist van eenheid te zijn. Jullie allen ervaren voortdurend de geestelijke gemeenschap die jullie verbindt. Het is de gemeenschap die de Heilige Geest in de Kerk schept. Het is een eenheid die haar fundament heeft in Christus: Hij trekt ons aan, trekt ons naar zich toe en verenigt ons zo ook onderling. Zo sprak de heilige Paullinus van Nola in een brief aan de heilige Augustinus: "Wij hebben één hoofd, één genade stroomt over ons uit, wij leven van één brood, wij gaan één weg, wij wonen in één huis. (...) Wij zijn één, zowel in de geest als in het lichaam van de Heer, om te voorkomen dat wij niets zijn als wij ons van die Ene scheiden." 30, 2[[2127]]

Deze eenheid, die jullie in groepen en gemeenschappen beleven, moeten jullie overal uitbreiden: in de gemeenschap met de herders van de Kerk, in de nabijheid van andere kerkelijke realiteiten, door dicht bij de mensen te staan die jullie ontmoeten, zodat jullie charismata altijd ten dienste blijven van de eenheid van de Kerk en zelf "gist van eenheid, gemeenschap en broederschap" zijn vgl: U hebt ons voor uzelf gemaakt en ons hart heeft geen rust totdat het in u rust, [[[9498|+13]]] in een wereld die zo verscheurd is door onenigheid en geweld.

Ten tweede, de missie. De missie heeft mijn pastorale ervaring getekend en mijn geestelijk leven gevormd. Ook jullie hebben deze weg ervaren. Uit de ontmoeting met de Heer, uit het nieuwe leven dat uw hart heeft vervuld, is het verlangen ontstaan om Hem aan anderen bekend te maken. En u hebt vele mensen betrokken, veel tijd, enthousiasme en energie gestoken in het bekendmaken van het Evangelie op de meest afgelegen plaatsen, in de moeilijkste milieus, waarbij u moeilijkheden en mislukkingen hebt doorstaan. Houdt deze missionaire ijver altijd levend onder u: ook vandaag hebben de bewegingen een fundamentele rol te spelen in de evangelisatie. Onder jullie zijn er gulle mensen, goed opgeleid, met ervaring "in het veld". Dit is een schat die vruchten moet afwerpen, terwijl we blijven luisteren naar de realiteit van vandaag met haar nieuwe uitdagingen. Stel jullie talenten ten dienste van de missie, zowel in plaatsen van eerste evangelisatie als in parochies en lokale kerkelijke structuren, om velen te bereiken die ver weg zijn en soms zonder het te weten wachten op het Woord van leven.

Conclusie
Dierbare vrienden, ik ben blij u vandaag voor het eerst te ontmoeten. Als God het wil, zullen we nog andere gelegenheden hebben om elkaar beter te leren kennen, maar ondertussen moedig ik u aan om verder te gaan op de ingeslagen weg. Houdt de Heer Jezus altijd centraal! Dat is het essentiële, en daar dienen ook de charismata toe. Het charisma staat ten dienste van de ontmoeting met Christus, van de menselijke en spirituele groei en rijping van de mensen, van de opbouw van de Kerk. In die zin zijn we allemaal geroepen om Christus na te volgen, die zichzelf ontledigde om ons te verrijken. (Fil. 2, 7)[[b:Fil. 2, 7]] Zo is iedereen die samen met anderen een apostolisch doel nastreeft of een charisma draagt, geroepen om anderen te verrijken door zichzelf te ontledigen. En dat is een bron van vrijheid en grote vreugde.

Dank u voor wat u bent en ook voor wat u doet! Ik vertrouw u toe aan de bescherming van Maria, Moeder van de Kerk, en zegen u en allen die u vertegenwoordigt van harte. Dank u!