Ouderdom 16. - “Ik ga heen om een plaats voor te bereiden” (cfr Joh 14,2). De oude dag, tijd gericht op de voltooiing.

Geliefde broeders en zusters, goedendag!

We zijn aan de laatste catecheses toe, gewijd aan de oude dag. Vandaag treden we binnen in de ontroerende innigheid van het afscheid van Jezus van de zijnen, zoals dat uitvoerig is verhaald in het Evangelie volgens Johannes. De afscheidsrede begint met woorden van troost en belofte: "Laat uw hart niet verontrust worden" (Joh. 14, 1) [b:Joh. 14, 1]; "En als ik ben heengegaan en een plaats voor u heb bereid, kom Ik terug om u op te nemen bij Mij, opdat ook gij zult zijn waar Ik ben." (Joh. 14, 3) [b:Joh. 14, 3]. Mooie woorden van de Heer.

Wat eerder had Jezus aan Petrus gezegd: "Waar ik heenga, kunt gij Mij nu niet volgen, later wel" (Joh. 13, 36) [b:Joh. 13, 36]. Op die wijze gaf Hij een verwijzing naar de broosheid van Petrus' geloof. De levenstijd die de leerlingen nog rest zal onvermijdelijk een doortocht zijn doorheen de broosheid van het getuigenis en doorheen de uitdagingen van de broederlijkheid. Maar het zal ook een doortocht zijn doorheen de enthousiasmerende zegeningen van het geloof: "... wie in Mij. gelooft, zal ook zelf de werken doen die Ik doe. Ja, grotere dan die zal hij doen" (Joh. 14, 12) [b:Joh. 14, 12]. Beseft wat een belofte hier gedaan wordt! Ik weet niet of we de volle diepte beseffen, of we de volle diepte geloven! Ik weet het niet. Soms denk ik van niet...

De oude dag is de gunstige tijd voor het roerende en blije getuigenis over deze verwachting. De bejaarde man en de bejaarde vrouw zijn in verwachting, in verwachting van een ontmoeting. De oude dag, dat zijn de werken van het geloof, die ons en de anderen bij het Rijk van God brengen. Dat is voortaan onttrokken aan de macht van de krachten, van de woorden, van het vuur, van de jeugd en van de volwassenheid. Maar precies op deze wijze maken ze de beloften nog helderder over de ware bestemming van het leven. En wat is de ware bestemming van het leven? Een plaats aan tafel met God, in de wereld van God. Het zou interessant zijn te zien hoe in de plaatselijke Kerken een kenmerkende verwijzing bestaat om dit bijzondere dienstwerk van de verwachting van de Heer - het is een dienstwerk, het dienstwerk van de verwachting van de Heer - nieuw leven te geven door de individuele charisma's en de gemeenschapsgaven van de de bejaarde mensen aan te moedigen.

Een oude dag die men doorbrengt vol van ontgoocheling over gemiste kansen, voert tot ontgoocheling over zichzelf en over allen. Daarentegen een oude dag, geleefd met zachtheid en met eerbied voor het echte leven, lost definitief de dubbelzinnigheid op van een kracht die op zichzelf en tot het eigen welslagen moet volstaan. Hij lost zelfs de dubbelzinnigheid op van een Kerk die zich aanpast aan de wereldse staat en denkt dat men op deze wijze definitief de volmaaktheid en voltooiing kan beheren. Wanneer we ons vrij maken van deze aanmatiging, is de tijd van het bejaard worden welke God ons schenkt, reeds op zich een van die werken "de grotere" waarover Jezus spreekt. Inderdaad, het was een werk dat Jezus niet kon voltrekken. Zijn dood, zijn verrijzenis en zijn hemelvaart hebben dat voor ons mogelijk gemaakt! Laten we ons herinneren dat "de tijd verhevener is dan de ruimte". Dat is de wet van de initiatie. Ons leven is niet gemaakt om in zichzelf gesloten te zijn, in een ingebeelde aardse volmaaktheid. Het is bestemd om verder te gaan, door de doorgang van de dood. De dood is een doorgang. Immers, onze standplaats, ons eindpunt, ligt niet hier, het ligt aan de zijde van de Heer, daar waar Hij voor eeuwig woont.

Hier op aarde, voltrekt zich het proces van ons "noviciaat": we zijn leerlingen van het leven, die - doorheen duizenden moeilijkheden - de gave van God leren waarderen door ze met eerbied en verantwoordelijkheid te delen en haar voor allen vruchtbaar te doen zijn. De tijd van het aardse leven is de genade van deze doortocht. De pretentie om de tijd te stoppen - de eeuwige jeugd te willen, het mateloze welzijn, de absolute macht - is niet slechts onmogelijk, het is absurd.

Ons bestaan op aarde is een tijd van initiatie in het leven. Het is leven dat je verder voert naar een voller leven. De initiatie van dat vollere leven; leven dat slechts in God zijn voltooiing vindt. Vanaf het begin zijn wij onvolkomen en we blijven onvolkomen tot aan het einde. In de vervulling van Gods belofte wordt de relatie omgekeerd; de ruimte van God, welke Jezus voor ons met de grootste zorg klaarmaakt, is verhevener dan de tijd van ons sterfelijk leven. Ziezo: de oude dag brengt de hoop van deze voltooiing naderbij. De oude dag kent immers de betekenis van de tijd en de beperkingen van de ruimte waarin wij onze initiatie beleven. Daarom is de oude dag wijs. Daarom zijn bejaarden wijs. Daarom is de oude dag geloofwaardig wanneer hij ons uitnodigt blij te zijn om het voorbijgaan van de tijd. Dat is geen bedreiging, het is een belofte. De oude dag is nobel, hij heeft geen behoefte zich op te smukken om zijn eigen adeldom te tonen. Wellicht is de smuk er bij gebrek aan adeldom. De oude dag is geloofwaardig wanneer hij ons uitnodigt blij te zijn om het voorbijgaan van de tijd. De tijd gaat voorbij en dat is geen bedreiging, het is een belofte. De oude dag die de diepte terugvindt van de blik van het geloof, is van nature niet behoudsgezind, zoals men zegt! De wereld van God is een oneindige ruimte, waarop het voorbijgaan van de tijd geen vat meer heeft. Precies tijdens het Laatste Avondmaal heeft Jezus zich op deze weg begeven, wanneer Hij aan de leerlingen zei: "Van nu af zal Ik niet meer drinken van wat de wijnstok voortbrengt tot op de dag waarop Ik het met u, nieuw, zal drinken in het Koninkrijk van mijn Vader" (Mat. 26, 29) [b:Mat. 26, 29]. Hij is verdergegaan. In onze verkondiging is het Paradijs terecht vol zaligheden, licht, liefde. Misschien mist het wat leven. In de parabels sprak Jezus van het Rijk van God en legde er meer leven in. Zijn wij hiertoe, spreken over het leven dat verder gaat, niet meer in staat?

Geliefde broeders en zusters, de oude dag, beleefd als verwachting van de Heer, is het volmaakte "pleidooi" van het geloof geworden dat aan allen onze hoop voor allen verklaart (1 Petr. 3, 15) [[b:1 Petr. 3, 15]]. Want de oude dag maakt de belofte van Jezus helder, door op te rukken naar de heilige Stad waarover het boek Apocalyps 21 en 22 [5061|+36877 - 36925 ] spreekt. De oude dag is de meest geschikte levensfase om de blijde boodschap te verkondigen dat het leven begin is van de definitieve voltooiing. Bejaarden zijn een belofte, getuigenis van een belofte. Het beste moet nog komen. Het beste moet nog komen: het is als de boodschap van de gelovige oude man en oude vrouw, het beste moet nog komen. Moge God ons allen een oude dag schenken die hiertoe in staat is!