Commentaar op de hervorming van de Curie volgens "Praedicate Evangelium"

Het is geen vooruitgang in de ecclesiologie, maar een flagrante tegenspraak met haar fundamentele principes, als alle jurisdictie in de Kerk wordt afgeleid uit het juridische primaat van de paus. Ook de grote woordenstroom van bediening, synodaliteit en subsidiariteit kan de regressie naar een theocratische opvatting van het pausdom niet verbergen.

Deze idealen moeten niet alleen als verlangen aan anderen worden doorgegeven, maar moeten dagelijks worden getoond in de voorbeeldige behandeling van de eigen medewerkers, vooral priesters. Het is noodzakelijk om absoluut duidelijk te zijn over het fundamentele verschil tussen het kerkelijk gezag van de paus als de opvolger van Christus en zijn politiek-wereldlijke functies als soeverein van het Vaticaan of van de Heilige Stoel, dat onderworpen is aan internationaal recht. Elke kerkelijke jurisdictie is apostolisch-sacramenteel van aard en heeft betrekking op de redding van zielen, in tegenstelling tot de politiek-juridische aard van de machtsuitoefening in een staat, met inbegrip van Vaticaanse Staat.

Petrus handelt in opdracht van Christus als Zijn Plaatsvervanger. Zijn gezag om te binden en te ontbinden is geen deelname aan de Almacht van God. Want Hij zei niet tegen hem: "U is gegeven alle macht in hemel en op aarde." (Mt. 28, 18) [[b:Mt. 28, 18]] Het apostolisch gezag van de paus en van de bisschoppen staat niet op zichzelf, maar is slechts een geestelijke macht die wordt verleend om het heil van de zielen te dienen door de verkondiging van het Evangelie, de sacramentele bemiddeling van de genade en het pastoraal leidinggeven aan de pelgrims, Volk van God op weg naar het einddoel, het eeuwige leven. Omdat Petrus Jezus beleed als de Zoon van de Levende God op basis van de Openbaring van de Vader, heeft Christus hem de belofte gegeven: "Jij bent Petrus, en op deze rots zal Ik Mijn (!) Kerk bouwen." (Mt. 16, 18) [b:Mt. 16, 18].

Een Kerk volledig gefixeerd op de paus was en is altijd de karikatuur van de katholieke leer "over de instelling, het blijvend karakter, de draagwijdte en de aard van het heilig primaat van de paus." Lumen Gentium [[617|18]] Met deze opvatting is elke oecumene met de Orthodoxen en protestanten vanaf het begin gedoemd te mislukken. Van de klassieke scheiding van potestas ordinis en jurisdictionis, die verondersteld wordt een totale pauselijke jurisdictie te vestigen, heeft Vaticanum II afstand gedaan vanwege de ontoereikendheid ervan. Al volgens Thomas van Aquino betekent de potestas ordinis niet alleen het gezag om de Sacramenten toe te dienen: potestas ordinis betekent veeleer, dat bij de wijding alle bevoegdheden worden verleend, ook al is het pastorale ambt beperkt in zijn concrete bevoegdheid. iia-iiae q. 39 a. 3 [[t:iia-iiae q. 39 a. 3]] Er zijn dus geen twee gelijkwaardige categorieën van de potestas ecclesiastica, maar slechts die ene potestas ordinis, waarvan de potestas jurisdictionis een integraal maar ondergeschikt onderdeel is.

Ook de scheiding van de potestas ordinis voor de bisschop van Rome ten op zichte van zijn bisdom met die van de potestas juridictionis van de paus als opvolger van Petrus voor de Universele Kerk is formeel in tegenspraak met het dogma van Vaticanum I. 2. Cap. Canon: "Si quis dixerit .... Romanum pontificem non esse beati Petri in eodem primatu sucessorem anathema sit." DH 3058 [[116|9]] De Romeinse Curie is de geïnstitutionaliseerde deelname van de Roomse Kerk aan het primaatschap van Petrus. Het kan niet op een puur seculiere manier worden georganiseerd volgens de criteria van een multinationale stichting. Dit lijkt het onopgeloste fundamentele probleem te zijn in de benadering van ' Praedicate Evangelium [6064]'. Het neemt wraak wanneer bij de uitwerking van belangrijke pauselijke documenten systematische theologie wordt verwaarloosd en in plaats van duidelijke dogmatische principes een combinatie van spiritueel gewenste en seculiere machtscategorieën de hermeneutische basisbenadering is.

De Kerk als universeel sacrament van het heil van de wereld is geworteld in de menswording. We kunnen de Kerk niet, zoals de protestanten, splitsen in een onzichtbare gemeenschap van genade (communio) en een zichtbare gemeenschap van recht (societas). De zichtbare geloofsgemeenschap is geen religieuze organisatie die door mensen is gesticht, maar het kerkelijk-sacramenteel Lichaam van Christus. Lumen Gentium [[617|8]] Het dient in martyria, leiturgia en diakonia de meest intieme vereniging van mensen met God en de eenheid van de mensheid. Lumen Gentium [[617|1]] Daarom is het altijd Christus Zelf Die, door de bisschop, pastoraal of juridisch onderwijst, heiligt en regeert. vgl: Lumen Gentium [[[617|20-21]]] Noch de paus en de bisschoppen, noch - zoals in het protestantse en Katholieke kerkelijke staatssysteem - de seculiere autoriteiten of een gemengd lichaam van leken en geestelijken (zie de Duitse synodale [d:497] afwijking!) kan de Kerk van God leiden als een seculiere organisatie, zij het in een autoritair-monochroom, zij het in een synodale-democratische vorm.

Overeenkomstig zijn sacramentele karakter en niet alleen vanwege positieve rechtsnormen, kan het ambt van bisschop alleen collegiaal worden uitgeoefend in gemeenschap met het gehele episcopaat cum et sub Petro. Elke bisschop deelt krachtens zijn wijding in de jurisdictie van het episcopaat als geheel, terwijl de paus, als hoofd van het college, ook kan spreken en handelen in de naam van Christus voor de gehele Kerk. Iedere bisschop neemt krachtens goddelijk recht deel aan het Oecumenisch Concilie. Lumen Gentium [[617|25]]

De paus is echter geen superbisschop of absolute soeverein van de Kerk alsof hij deelde in de almacht van God, maar als het hoofd van de plaatselijke kerk van Rome is hij het altijd zichtbare principe en fundament van eenheid in geloof en communio ecclesiarum Lumen Gentium [[617|18.23]]

Evenmin kan de paus een leek buitensacramenteel - dat wil zeggen in een formele, juridische handeling - de bevoegdheid verlenen in een bisdom of in de Romeinse curie, zodat de bisschoppen of priesters in zijn naam kunnen handelen. "De bisschoppen hebben dus het dienstwerk voor de gemeenschap op zich genomen met als helpers de priesters en de diakens. Namens God staan zij aan het hoofd van de kudde, waarvan zij de herders zijn, en wel als leraars, als priesters van de gewijde eredienst". Lumen Gentium [[617|20]]

Tegenstrijdige gevallen in de geschiedenis van de Kerk en het pausdom zijn geen theologische argumenten, maar slechts een bewijs van gebrekkige theologie of van misbruik van geestelijk gezag voor seculiere doeleinden. Het voorspelt slechts de onderdrukking van de bijeenkomsten van de kardinalen (als een gedeeltelijke vergadering van de consistorie van alle kardinalen) ten gunste van formele gelijkheid van alle instellingen van de Curie en de Heilige Stoel als bureaucratische, administratieve autoriteiten met de naam Dicasterie.

Zeker, het dicasterie voor mediacommunicatie [d:428] kan worden geleid door een competente leek, maar juist niet de Congregaties voor de Geloofsleer [d:486], de Liturgie [d:488], de Bisschoppen [d:540], de Clerus [d:541], enz., wier prefecten, als geestelijken van de Roomse Kerk, werken met de bisschop van Rome in zijn hoedanigheid als opvolger van St. Peter (kortweg “de paus”).

De sacramentaliteit van het episcopaat betekent dus ook dat de bisschoppen geen afgevaardigden of gedelegeerden van de paus zijn. Lumen Gentium [[617|27]] Ze oefenen de geestelijke macht uit die hen door Christus is verleend tijdens hun wijding in de naam van Christus, niet op gezag van de paus, zoals het extreme papalisme van vandaag het opnieuw wil. De afzetting van een bisschop of de morele druk op hem om vrijwillig af te treden kan voor God alleen als ultima ratio worden gerechtvaardigd met het oog op het bonum ecclesiae. Noodzakelijk is een herlezing van “ Praedicate Evangelium [6064]" in het licht van de bindende leer over de Kerk in de Dogmatische Constitutie van Vaticanum II, " Lumen Gentium [617]".