God wordt het nooit moe ons tegemoet te gaan

Beminde broeders en zusters:

In het Evangelie van deze zondag —het vijftiende hoofdstuk van heilige Lucas— vertelt Jezus de drie "gelijkenissen van barmhartigheid". Als "Jezus in zijn gelijkenissen het heeft over de herder die het verloren schaap opzoekt, over de vrouw die de drachme zoekt, over de vader die de verloren zoon tegemoet gaat en hem omarmt, dan zijn dit alles niet slechts woorden, maar uitleg van wie Hij is en wat Hij doet.” Deus Caritas Est [[715|12]] In feite is de herder die het verloren schaap vindt de Heer zelf die met het kruis de zondige mensheid op zich neemt om haar te verlossen. De verloren zoon, in de derde gelijkenis, is een jonge man die, nadat hij de erfenis van zijn vader had verkregen, "vertrok naar een ver land. Daar verkwistte hij zijn bezit in een losbandig leven" (Lc. 15, 13) [b:Lc. 15, 13]. Toen hij gebrek begon te lijden, werd hij gedwongen als een slaaf te werken en stemde hij er zelfs mee in de schillen te eten die bestemd waren voor de dieren. “Toen —zegt het Evangelie— kwam hij tot zichzelf” (Lc. 15, 17) [b:Lc. 15, 17]. “De woorden waarmee hij zijn terugkeer voorbereidt, laten zien welke innerlijke afstand hij moet afleggen. Zijn bestaan is onderweg terug ... ‘naar huis’, naar zichzelf en naar zijn vader” Freiburg-Basel-Wien 2007, S. 245 [[3675]] "Ik ga weer naar mijn vader en ik zal hem zeggen: Vader, ik heb misdaan tegen de hemel en tegen u. ik ben niet meer waard uw zoon te heten" (Lc. 15, 18-19) [b:Lc. 15, 18-19]. Heilige Augustinus schrijft: "Het Woord zelf roept om uw terugkeer, omdat ge slechts daar een onverstoorbare rustplaats zult vinden waar de liefde niet wordt verlaten." IV, 11 [[850]] "Zijn vader zag hem al in de verte aankomen, en hij werd door medelijden bewogen; hij snelde op hem toe, viel hem om de hals en kuste hem hartelijk" (Lc. 15, 20) [b:Lc. 15, 20] en vol blijdschap laat hij een feest voorbereiden.

Beste vrienden, hoe zouden we ons hart niet openen voor de zekerheid dat God, ondanks dat we zondaars zijn, ons bemint? Hij wordt het nooit moe ons tegemoet te gaan, hij is altijd de eerste die het pad bewandelt dat ons van hem afhoudt. Het boek Exodus [5061 |+ 1586 ] toont ons hoe Mozes, met vertrouwen en stoutmoedige smeekbede, erin slaagde God als het ware van de oordeelstroon naar de barmhartigheidstroon te verplaatsen. (Gen. 32, 7-11.13-14) [[b:Gen. 32, 7-11.13-14]] Het berouw is de maatstaf van het geloof; en dankzij hem keert men terug naar de waarheid. De apostel Paulus schrijft: "mij is barmhartigheid bewezen, omdat ik, nog ongelovig, handelde in onwetendheid" (1 Tim. 1, 13) [b:1 Tim. 1, 13]. Terugblikkend op de gelijkenis van de zoon die "naar huis" wederkeert, merken we op dat wanneer de oudste zoon verontwaardigd lijkt over het feestelijke welkom dat aan zijn broer is gegeven, het opnieuw de vader is die hem tegemoet gaat en hem gaat smeken: "Jongen, jij bent altijd bij me en alles wat van mij is, is ook van jou" (Lc. 15, 31) [b:Lc. 15, 31]. Alleen het geloof kan egoïsme in vreugde veranderen en rechtvaardige relaties met de naaste en met God herstellen. "Maar er moet feest en vrolijkheid zijn, omdat die broer van je dood was en levend is geworden, verloren was en is teruggevonden" (Lc. 15, 32) [b:Lc. 15, 32].

Beste broeders en zusters, aanstaande donderdag ga ik naar het Verenigd Koninkrijk [d:288], waar ik kardinaal John Henry Newman zalig zal verklaren. Ik vraag u allen mij met gebed te vergezellen op deze apostolische reis. Aan de Maagd Maria, wiens Allerheiligste Naam vandaag in de Kerk wordt gevierd, vertrouwen we onze weg van bekering toe aan God.

Ná het bidden van het Angelus

{...}

(In het Spaans)

Ik begroet met genegenheid de Spaanssprekende pelgrims die aanwezig zijn bij dit Mariagebed, in het bijzonder het kinderkoor van de parochie Onze-Lieve-Vrouw van het Mirakel in Valdestillas, Valladolid. Vandaag wil ik mij in het bijzonder verenigen met de vreugde van de gelovigen van het aartsbisdom Granada en van andere delen van Spanje, die vanmorgen met vreugde de opname vieren van de naam van broeder Leopoldo de Alpandeire onder de zaligen. Het leven van deze eenvoudige en sobere kapucijner religieus is een hymne aan de nederigheid en het vertrouwen in God en een lichtend voorbeeld van devotie tot de heilige Maagd Maria. Ik nodig allen uit om naar het voorbeeld van de nieuwe zalige de Heer te dienen met een oprecht hart, zodat we de immense liefde kunnen ervaren die Hij voor ons heeft en die het mogelijk maakt alle mensen zonder uitzondering lief te hebben. Van harte bedankt en gezegende zondag”. {...}