De leer van het katholieke geloof over het ontvangen van de heilige Eucharistie

De wereld weet het nog niet, maar iedereen is uitgenodigd voor het bruiloftsmaal van het Lam (Openb. 19, 9)[b:Openb. 19, 9]. Om toegelaten te worden tot het feest is alleen het bruiloftskleed van het geloof vereist dat voortkomt uit het horen van zijn Woord. (Rom. 10, 17)[[b:Rom. 10, 17]] (Il mondo ancora non lo sa, ma tutti sono invitati al banchetto di nozze dell’Agnello (Ap 19,9). Per accedervi occorre solo l’abito nuziale della fede che viene dall’ascolto della sua Parola (cfr. Rom 10,17)(...). Desiderio Desideravit, 5[[8667|+10]]

Hoofdstuk VII. De voorbereiding die moet worden verricht om de heilige Eucharistie waardig te ontvangen[679|+20]
Als het niet past voor wie dan ook om tot welke van de heilige handelingen dan ook te naderen tenzij op waardige wijze, zo zou een christen er zeker, hoe meer hij de heiligheid en de goddelijkheid van dit hemelse sacrament begrijpt, des te zorgvuldiger voor moeten waken dat hij niet nadert tot de communie zonder grote eerbied en heiligheid can. 11[679|+38], temeer als we bij de apostel deze vreeswekkende woorden lezen: “Wie onwaardig eet en drinkt, eet en drinkt zichzelf een oordeel, door niet het lichaam van de Heer te onderkennen” (1 Kor. 11,29)[b:1 Kor. 11,29]. Daarom moet het voorschrift: “Laat een mens zichzelf onderzoeken” (1 Kor. 11, 28)[b:1 Kor. 11, 28], in herinnering worden geroepen door hem die wil communiceren. Welnu, het kerkelijk gebruik verklaart dat dit onderzoek noodzakelijk is, dat niemand die zich bewust is van een doodzonde, hoe berouwvol hij ook lijkt voor zichzelf, tot de heilige Eucharistie zou mogen naderen zonder voorafgaande sacramentele biecht. De heilige synode heeft gedecreteerd, dat dit altijd door alle christenen moet worden nageleefd, zelfs door die priesters die van ambstwege verplicht zouden zijn de eucharistie te celebreren, mits hen de mogelijkheid zich te wenden tot een biechtvader niet ontbreekt. Maar als in een dringende noodzakelijke omstandigheid een priester moet celebreren zonder voorafgaande Biecht, laat hem dan zo spoedig mogelijk daarna biechten....

Canon 11[679|+38]. Als iemand zegt dat geloof alleen voldoende voorbereiding is voor het ontvangen van het sacrament van de allerheiligste Eucharistie, hij zij anathema. (Si quis dixerit, solam fidem esse sufficientem praeparationem ad sumendum sanctissimum eucharistiae sacramentum, anathema sit.)

Canon 915[30|915]: Tot de heilige Communie mogen niet toegelaten worden geëxcommuniceerden en degenen die door een interdict getroffen zijn, na het opleggen of verklaren van hun straf, alsook anderen die halsstarrig volharden in een zware zonde die bekend is.

Can. 916[30|916]: Wie zich van zware zonde bewust is, mag zonder voorafgaande sacramentele belijdenis niet de Mis celebreren of het Lichaam van de Heer ontvangen, tenzij een ernstige reden aanwezig is en een gelegenheid tot belijdenis ontbreekt; hij dient in dit geval te bedenken dat hij verplicht is een akte van volmaakt berouw te verwekken, die het voornemen insluit om zo spoedig mogelijk te biechten.

Canon 711[2620|(711)]: Een persoon die zich bewust is van een ernstige zonde mag de Goddelijke Liturgie niet vieren, noch de Goddelijke Eucharistie ontvangen, tenzij om een ernstige reden en er geen gelegenheid is om het sacrament van boete te ontvangen; in dat geval moet de persoon een daad van volmaakt berouw stellen, inclusief het voornemen om zo snel mogelijk te biechten.

Canon 712[2620|(712)]: Het is degenen die publiekelijk onwaardig zijn, verboden de goddelijke Eucharistie te ontvangen.

De Codex van Canoniek Recht[30] bepaalt dat “degenen aan wie de straf van excommunicatie of interdict is opgelegd of uitgesproken, en anderen die hardnekkig volharden in een duidelijke zware zonde, niet tot de heilige communie worden toegelaten” (can. 915)[30|915]. Betreffende het toelaten tot de Communie van gelovigen die gescheiden zijn en hertrouwd, 0[[5557|+2]] ... Het verbod in de geciteerde canon is door zijn aard afgeleid van de goddelijke wet en overstijgt het domein van de positieve kerkelijke wetten: deze laatste kunnen geen wetswijzigingen invoeren die in strijd zouden zijn met de leer van de Kerk. De Bijbeltekst waarop de kerkelijke traditie zich altijd heeft gebaseerd is die van de heilige Paulus: “Dit betekent dat wie het brood eet of de beker van de Heer onwaardig drinkt, zondigt tegen het lichaam en bloed van de Heer. Een mens moet eerst zichzelf onderzoeken en dan pas van het brood eten en van de beker drinken. Wie eet en drinkt zonder het lichaam te onderkennen eet en drinkt zichzelf een oordeel.” Betreffende het toelaten tot de Communie van gelovigen die gescheiden zijn en hertrouwd, 1[[5557|+3]]

er is een andere kracht die opvalt in de broosheid van de Eucharistie: de kracht om hen lief te hebben die fouten maken. Het is in de nacht dat hij wordt verraden dat Jezus ons het Brood des Levens geeft. Hij geeft ons de grootste gave terwijl hij de diepste afgrond in zijn hart voelt: de leerling die met Hem eet, die het stukje brood in hetzelfde bord doopt, verraadt Hem. En verraad is het ergste lijden voor iemand die liefheeft. En wat doet Jezus? Hij reageert op het kwaad met een groter goed. Hij beantwoordt Judas’ “nee” met het “ja” van barmhartigheid. Hij straft de zondaar niet, maar geeft liever zijn leven voor hem; Hij betaalt voor hem. Wanneer wij de Eucharistie ontvangen, doet Jezus hetzelfde met ons: Hij kent ons; Hij weet dat we zondaars zijn, en dat we veel fouten maken, maar hij geeft niet op om zijn leven met het onze te verbinden. Hij weet dat we het nodig hebben, want de Eucharistie is niet de beloning van de heiligen, nee, het is het Brood van de zondaars. Daarom vermaant hij ons: “Wees niet bang! Neemt en eet.” De Eucharistie, niet de beloning van de heiligen maar het Brood voor de zondaars, 2[[8316|+3]]

Ik denk dat de bedoelingen van Maarten Luther niet verkeerd waren; hij was een hervormer. Misschien waren sommige van zijn methoden niet juist, hoewel in die tijd, als je de geschiedenis van Pastor leest, bijvoorbeeld – Pastor was een Duitse lutheraan die een bekering onderging toen hij de feiten van die periode bestudeerde; hij werd katholiek – zien we dat de Kerk niet bepaald een model was om na te streven. Er was corruptie en wereldsheid in de Kerk; er was gehechtheid aan geld en macht. Dat was de basis van zijn protest. Hij was ook intelligent, en hij ging door, zijn redenen daarvoor rechtvaardigend. Tegenwoordig zijn lutheranen en katholieken, en alle protestanten, het eens over de leer van de rechtvaardiging: op dit zeer belangrijke punt vergiste hij zich niet.

“Wanneer de Kerk haar pastorale aard verliest, wanneer een bisschop zijn pastorale aard verliest, veroorzaakt dat een politiek probleem. Dat is alles wat ik kan zeggen.”