Over de belediging van het Laatste Avondmaal van Jezus op de Olympische Spelen in Parijs

De volledig ontmenselijkte poses waarmee LHBT-ideologen niet alleen het Laatste Avondmaal van Jezus bespotten, maar ook hun eigen menselijke waardigheid tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen, zijn duidelijk een voortzetting van de campagne van de Jabobijnen om Frankrijk te ontkerstenen. Op het hoogtepunt van deze anti-kerkelijke razernij, op 10 november 1793, lieten de Franse revolutionairen een naakte vrouw verkleed als de godin van de Rede de Notre Dame kathedraal in Parijs binnenkomen en haar seksuele perversiteiten demonstreren op het altaar.

Godslasterlijke obsceniteiten tegen religie zijn onlosmakelijk verbonden met fysiek en psychologisch geweld tegen gelovigen in Christus. Want de “cultus van de rede en de vrijheid” is onlosmakelijk verbonden met de Grote Terreur, waarvan honderdduizenden en miljoenen onschuldige mensen het slachtoffer werden in het totalitaire atheïstische systeem – van de Jacobijnen, de meesters van de guillotine, via de fascisten en communisten tot op de dag van vandaag, waarin christenen de meest vervolgde religieuze gemeenschap ter wereld zijn.

De woke-ideologie in het Westen heeft expliciet atheïstische wortels, wordt door en door gekenmerkt door haat tegen Jezus Christus en de meest venijnige ophitsing tegen de katholieke kerk. Het uit zich in discriminatie van christenen in gewelddadige woorden en daden, waaronder gerechtelijke misdaden tegen de menselijkheid, bijvoorbeeld wanneer ouders op gerechtelijk bevel hun eigen kinderen worden ontnomen als ze niet toestaan dat de genitaliën van hun kinderen worden verminkt – dit alles onder het eufemisme van “zelfbeschikking over het eigen geslacht”.

De Franse staatsautoriteiten rechtvaardigen hun toestemming voor deze antichristelijke en onmenselijke opvoeringen met de ideologie van het secularisme, wat totaal niet de religieuze neutraliteit van de staat betekent, maar slechts een dekmantel is voor de brute schending van het mensenrecht van vrijheid van godsdienst en geweten.

Mensen raaskallen over de integratie van “woke” mensen in een land waar katholieken al 200 jaar systematisch worden gemarginaliseerd uit het openbare leven en wreed worden gediscrimineerd.

Ze realiseren zich niet dat ze hebben toegestaan dat de eer van Frankrijk, een land en cultuur die alles aan het christendom te danken heeft, door het slijk wordt gehaald en dat ze daar zelf aan hebben bijgedragen in een vlaag van verstandsverbijstering. Minachting voor religie en geweten leidt noodzakelijkerwijs tot psychologische terreur en geweld. Deze Olympische autoriteiten zouden zich dit moeten realiseren als ze kijken naar het schilderij van Francisco Goya uit 1797. Het draagt de titel: “De slaap van de rede baart monsters”. In de mythologie is Saturnus of Kronos de nakomeling van de aardgod Uranos en Gaia, het icoon van de nieuwe klimaatreligie, en zegt in klare taal dat alles wordt ingehaald en ontbonden door de tijd, inclusief nieuwheidense ideologieën.

De apostel Paulus beschreef al de suïcidale gevolgen die voortvloeien uit de verachting van de rede die openstaat voor God wanneer Gods eeuwige macht en goddelijkheid worden ontkend. “Daarom gaf God hen over aan onreinheid door de begeerten van hun hart, zodat zij hun lichaam onteerden door hun eigen daden.” (Rom. 1, 24)[b:Rom. 1, 24].

De bespotting van het Avondmaal door geestelijk ontwortelde en geestelijk gestoorde acteurs, hun aanstichters en sponsors was een daad van geestelijk terrorisme die een averechtse uitwerking had op de daders. “De revolutie is als Saturnus, ze eet haar eigen kinderen op en baart uiteindelijk despotisme met alle onheil van dien”, waren de laatste woorden van Pierre Verniaud, de leider van de Girondijnen op het schavot. En de Jacobijnen, die de antichristelijke culturele revolutie tot het uiterste drijven, zullen hen spoedig volgen.

We houden ons minder bezig met deze historisch-filosofische overwegingen dan met het leidende woord van God, dat alle menselijke wijsheid te boven gaat en zelfs de misleide mensen hoop geeft dat ze zullen ontsnappen uit de gevangenis van hun perversie en domheid: “God zegt: Ik heb geen behagen in de dood van de zondaar, maar dat hij zich bekeert en in leven blijft”. (Ez. 33, 11)[b:Ez. 33, 11].