Over de gedachtenis in de afzonderlijke Kerken van hun heiligen, zaligen, eerbiedwaardigen en dienaren van God

Met de Apostolische Exhortatie Gaudete et Exsultate[6894] wilde ik de trouwe leerlingen van Christus in de hedendaagse wereld de universele oproep tot heiligheid opnieuw voorleggen. Het is de kern van de leer van het Tweede Vaticaans Concilie, dat eraan herinnerde dat “allen die in Christus geloven, ongeacht hun staat of rang, geroepen zijn tot de volheid van het christelijk leven en tot de volmaaktheid van de naastenliefde”. Lumen Gentium, 40[[617|40]] Allen zijn dus geroepen om Gods liefde te aanvaarden die “door de heilige Geest in onze harten is uitgestort” (Rom. 5, 5)[b:Rom. 5, 5]. Heiligheid is inderdaad niet de vrucht van menselijke inspanning, maar ruimte maken voor Gods handelen.

Iedereen kan in veel mensen die hij of zij onderweg is tegengekomen getuigen herkennen van de christelijke deugden, in het bijzonder van geloof, hoop en naastenliefde: echtgenoten die trouw hun liefde hebben geleefd door zich open te stellen voor het leven; mannen en vrouwen die hun gezin hebben ondersteund in hun verschillende beroepen en hebben meegewerkt aan de verspreiding van het Koninkrijk van God; adolescenten en jongeren die Jezus met enthousiasme zijn gevolgd; herders die door hun ambt de genadegaven hebben uitgestort over Gods heilige volk; mannelijke en vrouwelijke religieuzen die door de evangelische raden te leven een levend beeld zijn geweest van Christus de Bruidegom. We mogen de armen, de zieken, de lijdenden niet vergeten die in hun zwakheid steun hebben gevonden bij de goddelijke Meester. Het gaat om die 'alledaagse' en 'nabije' heiligheid waarin de Kerk, verspreid over de hele wereld, altijd rijk is geweest.

We zijn geroepen om ons te laten inspireren door deze voorbeelden van heiligheid, onder wie allereerst de martelaren die hun bloed vergoten hebben voor Christus en degenen die zalig en heilig verklaard zijn omdat ze een voorbeeld zijn van christelijk leven en onze voorsprekers. Dan denken we aan de Eerbiedwaardigen, mannen en vrouwen van wie de heldhaftige uitoefening van de deugd is erkend, aan hen die in bijzondere omstandigheden van hun leven een offer van liefde hebben gemaakt voor de Heer en voor hun broeders en zusters, en aan de Dienaren van God van wie de zalig- en heiligverklaringsprocedures in gang zijn gezet. Deze processen laten zien hoezeer het getuigenis van heiligheid ook aanwezig is in onze tijd, waarin de grote getuigen van het geloof schitteren als sterren (Fil. 2, 15)[[b:Fil. 2, 15]], die de ervaring van de afzonderlijke Kerken hebben gemarkeerd en tegelijkertijd de geschiedenis hebben verrijkt. Zij allen zijn onze vrienden, metgezellen op de weg, die ons helpen onze dooproeping ten volle te realiseren en ons het mooiste gezicht van de Kerk laten zien, die heilig is en de moeder van de heiligen.

In de loop van het liturgische jaar eert de Kerk in het openbaar de heiligen en de zaligen, op vooraf bepaalde data en op vooraf bepaalde manieren. Het lijkt mij echter belangrijk dat alle specifieke Kerken de heiligen en zaligen op één enkele datum herdenken, evenals de Eerbiedwaardigen en Dienaren van God van hun respectieve gebieden. Het gaat er niet om een nieuwe gedachtenis in de liturgische kalender op te nemen, maar om door middel van passende initiatieven (buiten de liturgie of binnen de liturgie, bijv. in de homilie of op een ander geschikt moment) de herinnering te bevorderen aan die personen die kenmerkend waren voor de lokale christelijke levensweg en spiritualiteit. Daarom dring ik er bij de afzonderlijke Kerken op aan om vanaf het volgende Jubileum van 2025[d:550] elk jaar op 9 november, het feest van de kerkwijding van de Lateraanse basiliek, deze figuren van heiligheid te gedenken en te eren.

Dit zal individuele diocesane gemeenschappen in staat stellen om de herinnering aan buitengewone discipelen van Christus te herontdekken of te vereeuwigen, die een levend teken hebben achtergelaten van de aanwezigheid van de Verrezen Heer en nog steeds veilige gidsen zijn op onze gezamenlijke weg naar God, die ons beschermen en ondersteunen. Daartoe kunnen uiteindelijk pastorale aanwijzingen en richtlijnen worden uitgewerkt en voorgesteld door de Bisschoppenconferenties.

Mogen de heiligen, in wie de wonderen van goddelijke genade schijnen, ons aansporen tot een intiemere gemeenschap met God en ons inspireren om samen met hen de lof van de Allerhoogste te zingen.

Rome, Sint-Jan Lateranen, 9 november, Feest van de Kerkwijding van de Lateraanse Basiliek.

FRANCISCUS