Daags voor de ballingschap

Vele zijn de golven en hevig is de storm! Maar ik ben niet bang. Mij kunnen ze niet verbrijzelen. Laat de golven zich maar verheffen, het scheepje van Jesus kunnen ze niet doen zinken. Wat zou ik vrezen, zeg het mij? "Leven is voor mij Christus en sterven een gewin". Moet ik dan bang zijn voor ballingschap? "Aan de Heer behoort de aarde en al wat zich op de aarde bevindt". Moet ik bang zijn mijn aardse goed te verliezen? Niets hebben we op aarde met ons meegebracht, maar dan is het ook overduidelijk dat wij niets kunnen meenemen. De ongemakken van de wereld tel ik niet, om haar genoegens lach ik. Armoe vrees ik niet en rijkdom begeer ik niet. Voor de dood ben ik niet bang en te leven verlang ik niet, tenzij om voor u te zorgen. Daarom breng ik u thans de huidige situatie onder de ogen en spoor u aan moed te houden.

Niemand zal ons van elkander kunnen scheiden, want "wat God verbonden heeft, kan de mens niet scheiden". Christus zegt over man en vrouw: "De man zal zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen één vlees zijn; wat God dus verbonden heeft, mag de mens niet scheiden".

Zo gij dus een huwelijk niet kunt scheiden, dan zeker niet Gods Kerk van Christus.

Wilt gij de Kerk bestrijden? Gij zijt niet eens bij machte Haar, die gij bestrijdt, ook maar enige schade toe te brengen. Gij raakt haar groter en sterker, terwijl gij uw eigen kracht verspilt door de strijd tegen haar op te nemen. "Het is u hard, de hiel tegen de prikkel te slaan. Gij slaat niet alleen de hiel tegen de prikkel, maar heel uw voet wordt bebloed. De golven kunnen de rots niet verbrijzelen, zelf worden zij in bun eigen solair opgelost.

Mens, niets is sterker dan de Kerk! Houd toch op de strijd tegen haar aan te binden, verspil uw krachten niet! Indien gij tegen een mens strijd voert, dan zult gij ofwel overwinnen of verliezen en overwonnen worden. Indien gij echter strijd voert tegen de Kerk, dan kunt gij onmogelijk overwinnen, want God overtreft alles in kracht. Laten wij de Heer niet tergen! Houdt toch op strijd te voeren tegen de Kerk. Of zijn wij sterker dan Hij? God heeft de fundamenten gelegd, wie zal de hand kunnen opheffen om haar te verbrijzelen? Kent gij zijn kracht niet? Hij behoeft slechts een blik op de aarde te werpen om haar te doen beven, maar wat geschokt wordt, kan Hij weer in evenwicht brengen. Een stad die verwoest werd vermag Hij weer op te richten. Hoeveel temeer zal Hij in staat zijn de Kerk in stand te houden.

De Kerk is sterker dan de hemelen. "Hemel en aarde zullen vergaan, maar Mijn woorden zullen niet vergaan". Dit blijkt ook uit de woorden: "Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal Ik Mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen". Zo gij geen woorden gelooft, gelooft dan de feiten. Hoeveel tyrannen hebben getracht de Kerk te overmeesteren? Hoeveel vuurovens, hoeveel tandengeknars van wilde dieren en hoeveel geslepen zwaarden hebben zij tegen de Kerk ingezet? Toch hebben zij het niet kunnen winnen.

Waar zijn zij, die de strijd tegen de Kerk hebben aangebonden? Zo zwijgen en zijn aan de vergetelheid prijs gegeven. Maar waar is de Kerk? Zij straalt en haar stralen reiken verder dan die der zon. Wat zij deden is uitgedoofd, maar de glans van de Kerk is onvergankelijk.

Toen de christenen nog gering in aantal waren, werd zelfs de Kerk niet overwonnen. Hoe zoudt gij dan nu de Kerk kunnen overwinnen, die de gehele wereld van haar vroomheid heeft vervuld? "Hemel en aarde zullen vergaan, maar Mijn woorden zullen niet vergaan". Zeer terecht! De Kerk is God dierbaarder dan de hemel. Dit hemellichaam heeft God niet tot zich genomen, het Lichaam van de Kerk wel. Omwille van de Kerk is de hemel en niet de Kerk omwille van de hemel. Niets van al wat er gebeurt mag u in verwarring brengen. Geef mij dit als afscheidsgeschenk: uw onwankelbaar geloof. Hebt gij Petrus niet zien wankelen op het water? Hoe hij begon te zinken, toen hij weifelde, en niet weinig ook. Dat kwam niet vanwege de wildheid van het water, maar vanwege de zwakheid van zijn geloof.

Wat mij zelf betreft: Ik ben toch niet krachtens menselijke beschikkingen hierheen gekomen. Het was niet een mens die mij hier geplaatst heeft, zodat hij mij ook weer kon wegnemen? Ik zeg dit niet met de moed der wanhoop. Dat nooit! Noch uit grootspraak, maar omdat ik een einde wil maken aan uw vertwijfeling en u wil sterken.

Nadat de stad weer tot rust was gebracht wilde de duivel de Kerk teisteren. Ellendige, allerellendigste duivel: de stadsmuren hebt gij niet kunnen slopen en nu denkt gij de Kerk te kunnen verbrijzelen. De Kerk bestaat niet uit muren, maar uit een menigte van gelovigen. Ziet hoe onwankelbaar haar zuilen zijn, niet met ijzer bijeengehouden, maar bijeengehouden door het geloof. Ik zeg niet, dat een grote menigte gelovigen geweldiger is dan vuur, maar sterker nog: al was er maar één gelovige, dan nog zoudt gij hem niet de baas kunnen worden. Gij weet toch wel welke verwondingen de martelaren zijn toegebracht. Het is zelfs vaak voorgekomen, dat een jong meisje werd opgebracht. En zo'n meisje, weker dan was, werd sterker dan een rots. Haar borsten hebt gij weggenomen, maar het geloof hebt gij bij haar niet kunnen ontfutselen. Haar vlees kwijnde weg, maar de kracht van haar geloof gaf de moed niet op. Haar lichaamskracht begaf het, maar haar vroomheid bleef. Niet op één enkele vrouw hebt gij de overwinning kunnen behalen, en denkt gij nu een talrijk volk te kunnen overwinnen? Hoort gij dan de Heer niet zeggen: Waar twee of meer in Mijn Naam zijn verenigd, daar ben Ik in hun midden". Als nu een volk is verbonden door zulke banden van liefde, zou Hij er dan niet aanwezig zijn? Ik heb er eon onderpand voor. Ik behoef niet op eigen kracht te steunen. Ik bezit van Hem een garantiebewijs. Dat is mijn stut en steun, dat is mijn zekerheid en mijn veilige haven. Zelfs al wordt de gehele wereld in beroering gebracht, dat garantiebewijs houd ik vast. Ik lees Hem dat garantiebewijs voor, het is voor mij een veilige muur. Wat is dat dan? "Ik ben met u alle dagen tot aan het einde dér tijden". Christus met mij, wie. zal ik vrezen? Al steken de golven nog zo hoog hun kop op tegen mij of doen de heersers hun woede gevoelen, voor mij is dat alles niet meer dan een spinnenweb, Als het niet was omwille van u, mijn geliefden, dan zou ik er zelfs niet in toegestemd hebben heen te gaan. Steeds blijf ik zeggen: Heer, uw wil geschiede! Niet: dit of dat geschiede, maar al wat Gij wilt. Dat is mijn bolwerk, dat mijn onwrikbare rots, dat mijn stevig houvast. Wat God wil moet geschieden. Indien Hij wil dat ik blijf, dan ben ik daar dankbaar voor. Maar wat Hij ook wil, dankbaar zal ik blijven.

Niemand mag u in verwarring brengen: trek u op aan het gebed. Wat nu gebeurt is allemaal werk van de duivel, om een einde te maken aan uw ijver en uw smeken. Het baat hen echter niet, want wij treffen u nog ijveriger en vuriger aan. Morgen ga ik heen om samen met u te bidden. Waar ik ben, daar zijt ook gij, en waar gij zijt daar ben ik. Wij vormen samen een lichaam. Het lichaam wordt niet van het hoofd gescheiden en het hoofd wordt niet gescheiden van het lichaam. Plaatselijk worden wij van elkander gescheiden, maar laten wij in liefde met elkander verbonden blijven. Zelfs de dood vermag ons niet te scheiden, want als mijn lichaam sterft, blijft mijn ziel leven en zij zal zich u blijven herinneren. Gij zijt voor mij een vader. Hoe zou ik u dan kunnen vergeten? Gij zijt mijn leven en mijn glorie. Indien het u goed gaat, dan gaat het ook mij goed en daar ga ik groot op. Mijn leven ligt als een kostbare schat in uw schatkamer verborgen.

Ik ben bereid wel duizendmaal mijn leven te geven voor u, Daarvoor verdien ik geen dank, want ik betaal hiermee mijn schuld. "De goede herder geeft zijn leven voor zijn schapen". Als net nodig is wil ik duizendmaal geslachtofferd worden en duizendmaal onthoofd. Zulk een dood zou voor mij een onderpand zijn voor eeuwig leven. Die belagingen van thans zijn voor mij een beginpunt van geborgen zijn. Ik word immers niet belaagd om aardse goederen, zodat mij dit pijn doet. Evenmin word ik achtervolgt on enige misdaad, zodat ik daarvoor spijt zou moeten hebben. Ik onderga dit alles uit liefde tot u. Ik doe alles on u veilig te stellen; opdat niemand de schaapskooi binnendringe; ik doe het opdat mijn kudde ongedeerd mag blijven. Mijn strijd is voldoende voor mijn kroon. Wat zal ik voor u nog te lijden krijgen? Gij zijt mijn onderdanen, gij zijt mijn vader, mijn broeders en mijn kinderen. Gij zijt mijn lichaam, mijn licht, glanzender dan het licht van de aarde. De lichtglans van deze aarde, wat is die in vergelijking met uw liefde? Het aardse licht is mij van dienst in dit tegenwoordige leven, naar uw licht vlecht mij een kroon voor het toekomstige leven.

Dit alles zeg ik tot u, die mij thans hoort. Bij wie vind ik beter gehoor dan bij u? Zoveel dagen hebt gij de wacht gehouden, niets heeft u kunnen vermoeien. De lange duur heeft u niet murw gemaakt, geen vreesaanjaging en geen bedreiging hebben u van uw stuk kunnen brengen. Gij hebt u heldhaftig gedragen. Maar wat zeg ik: gij hebt u heldhaftig gedragen? Gij hebt het aardse geminacht, aan de wereld vaarwel gezegd en u verplaatst naar de hemel. Gij hebt u los gemaakt van de lichaamsbanden, gij zijt geheel en al opgegaan in die zalige levenswijsheid van het Christendom. Daarnaar heb ik steeds verlangd. Dat is mijn glorie en mijn kroon, dat is voor mij een troost en een bemoediging. Dat is zalfolie, dat betekent 'leven' voor mij en een onderpand voor de onsterfelijkheid. Ik zie dat er mensen zijn die mij aansporen te blijven bij het ingenomen standpunt.

Maar mijn geliefden, gij moet goed weten, waarom zij mij omlaag willen halen. Omdat ik geen tapijten heb uitgespreid en ik mij niet heb gekleed in zijden gewaden, omdat ik hun slempartijen niet heb aangemoedigd. Het adderengebroed vierde hoogtij. Het zaad van Jezabel werkt nog na, maar anderzijds voert de genade nog steeds de grote strijd. Dit was voor u. Misschien staat God mij toe, dat ik dit alles zal te lijden krijgen, wat zij tegen mij beramen, om mij door al dat lijden te beproeven. In ieder geval ligt in het doorstaan van de beproeving de kiem van de overwinning. De gloriekrans wordt in de strijd bevochten. De hoogverheven Paulus heeft gezegd: "Ik heb mijn loop volbracht, ik heb het geloof bewaard, verder is voor mij weggelegd de kroon der gerechtigheid". Moge de Heer van het heelal u allen deze kroon waardig maken in de eeuwen der eeuwen. Amen.