Pelgrims van hoop: het geschenk van het leven

Dierbare broeders en zusters!

Op deze 62e Wereldgebedsdag voor Roepingen[d:35] moedig ik u vol vreugde aan om pelgrims van hoop te zijn door uw leven edelmoedig te geven.

De roeping is een kostbaar geschenk dat God in harten zaait, een oproep om onszelf te overstijgen en een weg van liefdevolle dienstbaarheid te bewandelen. Elke roeping in de Kerk - of die nu een lekenroeping, een roeping tot het gewijde ambt of tot het godgewijde leven is - is een teken van de hoop die God heeft voor de wereld en voor ieder van zijn kinderen.

Veel jongeren voelen zich tegenwoordig verloren wanneer ze hun toekomst overzien. Ze ervaren vaak onzekerheid over hun carrièremogelijkheden, en dieperliggend een identiteitscrisis, een crisis van zin en waarden, versterkt door de digitale verwarring. Het onrecht tegenover armen en kwetsbaren, de onverschilligheid van egoïstische welvaart, en de wreedheid van oorlog bedreigen de hoop op een zinvol leven in hun harten. Maar de Heer, die het hart van de mens kent, laat hen niet in onzekerheid achter. Integendeel, Hij wil in ieder van hen het besef wekken dat ze geliefd, geroepen en gezonden zijn als pelgrims van hoop.

Daarom worden wij, volwassen leden van de Kerk, en in het bijzonder de herders, uitgenodigd om de roepingsweg van de nieuwe generaties te verwelkomen, te onderscheiden en te begeleiden. En jullie, jongeren, zijn geroepen om hierin een actieve rol te spelen, samen met de Heilige Geest die in jullie het verlangen wekt om jullie leven uit liefde te geven.

De eigen roepingsweg verwelkomen
Beste jongeren, jullie leven is geen 'tussentijd'. Jullie zijn het Nu' van God. Christus Vivit, 178[[7341|178]] Besef dat het geschenk van het leven een edelmoedig en trouw antwoord vraagt. Kijk naar de jonge heiligen en zaligen die vreugdevol gehoor gaven aan de roep van de Heer: de heilige Rosa van Lima, de heilige Dominicus Savio, de heilige Theresia van het Kind Jezus, de heilige Gabriël van de Moeder van Smarten, de zaligen - binnenkort heiligen - Carlo Acutis en Pier Giorgio Frassati, en vele anderen. Zij beleefden hun roeping als een weg naar het volle geluk, in relatie met de levende Jezus. Wanneer we naar Jezus' woorden luisteren, brandt ons hart in ons (Lc. 24, 32)[[b:Lc. 24, 32]] en voelen we het verlangen om ons leven aan God te wijden! Dan willen we ontdekken op welke manier en in welke levensvorm we kunnen beantwoorden aan de liefde die Hij ons het eerst heeft gegeven.

Elke roeping, die diep in het hart gevoeld wordt, ontlokt een innerlijke drang naar liefde en dienstbaarheid. Deze drang komt voort uit hoop en naastenliefde, en niet uit een zoektocht naar zelfbevestiging. Roeping en hoop horen samen in Gods plan, dat bedoeld is voor de vreugde van elke man en vrouw, want we zijn allemaal persoonlijk geroepen om ons leven voor anderen te geven. vgl: Evangelii Gaudium, 268[[[4984|268]]] Veel jongeren zoeken naar de weg die God hen wijst: sommigen herkennen - vaak tot hun verrassing - de roeping tot het priesterschap of het godgewijde leven; anderen ontdekken de schoonheid van de roeping tot het huwelijk en het gezinsleven, of de roeping om zich in te zetten voor het algemene welzijn en voor het getuigenis van het geloof onder hun collega's en vrienden.

Elke roeping wordt bezield door hoop en uit zich in vertrouwen op Gods voorzienigheid. Voor een christen is hopen immers meer dan slechts menselijk optimisme: het is bovenal een zekerheid die geworteld is in het geloof in God, die werkzaam is in de geschiedenis van elke persoon. Zo rijpt de roeping door dagelijkse trouw aan het Evangelie, door gebed, onderscheiding en dienstbaarheid.

Beste jongeren, de hoop op God stelt niet teleur, want Hij leidt elke stap van wie zich aan Hem toevertrouwt. De wereld heeft jonge pelgrims van hoop nodig die moedig hun leven aan Christus toewijden, vervuld van vreugde, juist omdat ze zijn missionaire leerlingen zijn.

De eigen roepingsweg onderscheiden
Het ontdekken van je roeping gebeurt door een proces van onderscheiding. Dit traject is nooit een individuele onderneming, maar ontwikkelt zich in de bedding van de christelijke gemeenschap en in interactie met haar.

Beste jongeren, de wereld verleidt jullie tot het maken van overhaaste keuzes en overstelpt jullie met lawaai, waardoor jullie de stilte niet ervaren die openstaat voor God die tot het hart spreekt. Durven jullie stil te staan, te luisteren naar jullie hart en God te vragen naar zijn dromen voor jullie. De stilte van het gebed is essentieel om Gods roep in jullie eigen geschiedenis te 'lezen' en er vrij en bewust op te antwoorden.

Bezinning en meditatie laten ons zien dat we allemaal pelgrims van hoop kunnen zijn door van ons leven een geschenk te maken, vooral in dienst van mensen in de materiële en existentiële periferieën van de wereld. Wie luistert naar God die roept, kan de schreeuw van zoveel broeders en zusters die zich buitengesloten, gekwetst en verlaten voelen, niet negeren. Elke roeping wijst ons op de zending om de aanwezigheid van Christus te zijn daar waar licht en troost het meest nodig zijn. In het bijzonder zijn lekengelovigen geroepen om 'zout, licht en zuurdesem' van het Koninkrijk van God te zijn door hun maatschappelijke en professionele inzet.

De roepingsweg begeleiden
Daarom is het essentieel dat pastoraal werkers en medewerkers in de roepingenpastoraal, vooral geestelijke begeleiders, jongeren begeleiden met de hoop, het geduld en het vertrouwen dat Gods pedagogie kenmerkt. Ze moeten respectvol en welwillend kunnen luisteren en betrouwbare, wijze en behulpzame gidsen zijn, die er altijd op letten Gods tekenen op de levensweg van jongeren te herkennen.

Ik roep op tot het bevorderen van christelijke roepingen in alle facetten van het leven, en om iedereen te helpen spiritueel ontvankelijk te worden voor de stem van de Heer. Daartoe is het belangrijk dat educatieve en pastorale trajecten voldoende ruimte bieden voor de begeleiding van roepingen.

De Kerk heeft herders, religieuzen, missionarissen en echtgenoten nodig die vol vertrouwen en hoop 'ja' zeggen tegen de Heer. Een roeping is nooit bedoeld om verborgen te blijven; zij groeit en wordt sterker in een gemeenschap van geloof, liefde en hoop. En omdat niemand alleen Gods roep kan beantwoorden, hebben we allemaal de gebeden en steun van onze broeders en zusters nodig.

Beste vrienden, de Kerk is levend en vruchtbaar als ze nieuwe roepingen voortbrengt. En de wereld zoekt, vaak onbewust, getuigen van hoop die door hun leven verkondigen dat het volgen van Christus een bron van vreugde is. Laten we daarom niet moe worden om de Heer te vragen om nieuwe arbeiders voor zijn oogst, in de overtuiging dat Hij met liefde blijft roepen. Beste jongeren, ik vertrouw jullie levensweg, waarin jullie de Heer volgen, toe aan de voorspraak van Maria, Moeder van de Kerk en van de roepingen. Bewandel altijd als pelgrims van hoop, de weg van het Evangelie! Ik begeleid jullie met mijn zegen, en vraag jullie om voor mij te bidden.

Rome, Gemelii-ziekenhuis, 19 maart 2025

FRANCISCUS