De gemeenschap van heiligen is een realiteit gevoed door gebed en Eucharistie

Beminde broeders en zusters:

Vandaag vieren wij het hoogfeest van Allerheiligen[d:386], dat ons de vreugde doet smaken deel uit te maken van de grote familie van Gods vrienden, of, zoals de heilige Paulus schrijft, om “te delen in de erfenis van de heiligen in het licht” (Kol. 1,12)[b:Kol. 1,12]. De liturgie herhaalt met verwondering de woorden van de apostel Johannes: “Hoe groot is de liefde die de Vader ons betoond heeft! Wij worden kinderen van God genoemd, en we zijn het ook” (1 Joh. 3,1)[b:1 Joh. 3,1]. Ja, heilig worden betekent ten volle verwezenlijken wat wij reeds zijn, aangezien wij in Christus Jezus verheven zijn tot de waardigheid van aangenomen kinderen van God (Ef. 1,5; Rom. 8,14-17)[[b:Ef. 1,5; Rom. 8,14-17]]. Door de menswording van de Zoon, zijn Dood en Verrijzenis, heeft God de mensheid met Zich willen verzoenen en haar willen openstellen voor het delen in Zijn eigen leven. Wie in Christus, de Zoon van God, gelooft, wordt herboren “in den hoge”, hij wordt als het ware herschapen door de werking van de Heilige Geest (Joh. 3,1-8)[[b:Joh. 3,1-8]]. Dit mysterie voltrekt zich in het sacrament van het Doopsel, waardoor de moeder Kerk de “heiligen” ter wereld brengt.

Het nieuwe leven dat wij in het Doopsel hebben ontvangen, is niet onderworpen aan bederf of aan de macht van de dood. Voor wie in Christus leeft, is de dood de overgang van de aardse pelgrimstocht naar het hemels vaderland, waar de Vader al zijn kinderen ontvangt, “uit elke natie en stam en volk en taal”, zoals wij vandaag lezen in het Boek van de Openbaring (Apok 7,9)[b:Apok 7,9]. Daarom is het bijzonder veelzeggend en passend dat de liturgie ons na het hoogfeest van Allerheiligen morgen de gedachtenis van alle gelovige overledenen[d:386] laat vieren. De “gemeenschap van de heiligen”, die wij in de geloofsbelijdenis belijden is een werkelijkheid die reeds hier op aarde wordt opgebouwd, maar die pas ten volle aan het licht zal komen wanneer wij God zullen zien “zoals Hij is” (1 Joh. 3,2)[b:1 Joh. 3,2]. Het is de werkelijkheid van een familie, verbonden door diepe banden van geestelijke solidariteit, die de gelovige overledenen verenigt met hen die nog onderweg zijn in de wereld. Een mysterieus, maar reëel verband, dat gevoed wordt door het gebed en door de deelname aan het sacrament van de Eucharistie. In het mystieke Lichaam van Christus ontmoeten de zielen der gelovigen elkaar over de grens van de dood heen: zij bidden voor elkaar en voltrekken in de liefde een innige uitwisseling van gaven. Vanuit dit geloofsperspectief begrijpen wij ook het gebruik om voor de overledenen voorbede te verrichten, in het bijzonder door het eucharistisch Offer — de gedachtenis van Christus’ Pasen — waardoor voor de gelovigen de doorgang naar het eeuwige leven is geopend.

Terwijl ik mij geestelijk verenig met allen die naar de begraafplaatsen gaan om voor hun overledenen te bidden, zal ook ik morgenmiddag in gebed verwijlen in de Vaticaanse Grotten, bij de graven van de pausen die een krans vormen rond het graf van de apostel Petrus, en ik zal een bijzonder gebed uitspreken voor de geliefde Johannes Paulus II. Beste vrienden, het traditionele bezoek in deze dagen aan de graven van onze overledenen zij voor ons een gelegenheid om zonder vrees na te denken over het mysterie van de dood en om die voortdurende waakzaamheid te beoefenen die ons voorbereidt om haar met rust en vertrouwen tegemoet te treden. Moge de Heilige Maagd Maria, Koningin van alle Heiligen, ons daarbij helpen — tot haar richten wij ons nu met kinderlijke vertrouwelijkheid.

Na het Angelus
(In het Frans) Dierbare Franstalige pelgrims, ik begroet u van harte en nodig u uit om God te danken voor alle heiligen, die ons gegeven zijn als oudere broeders en zusters op onze weg naar heiligheid, en om aan de jongeren het verlangen door te geven Christus te volgen, de bron van eeuwig geluk.
(Engels) Op deze Hoogfeestdag van Allerheiligen groet ik van harte de Engelstalige pelgrims die aanwezig zijn. Moge het voorbeeld en het gebed van de heiligen ons leiden en steunen op elke etappe van onze pelgrimstocht naar het Rijk der Hemelen. Over u en uw gezinnen roep ik Gods zegen af van wijsheid, vreugde en vrede.
(Duits) Een hartelijke groet richt ik tot de pelgrims en bezoekers uit het Duitse taalgebied. Het feest van Allerheiligen van vandaag toont ons de Kerk als de gemeenschap van de heiligen, waartoe ook wij geroepen zijn. Waar wij ons ook bevinden, altijd kunnen en moeten wij een leven leiden volgens het Evangelie. God schenkt ons daarvoor zijn genade. Ik wens u allen een gezegend verblijf hier in Rome!
(Spaans) Ik begroet met genegenheid de Spaanssprekende pelgrims die deelnemen aan dit Angelusgebed. Dierbare broeders en zusters, op deze hoogfeestdag van Allerheiligen nodigt de Kerk ons opnieuw uit de weg van de heiligheid te blijven volgen, naar het voorbeeld van hen die ons zijn voorgegaan en die, trouw aan de roeping van de Heer, de zaligsprekingen hebben beleefd door allen lief te hebben zoals God ons liefheeft.
(Pools) Ik groet van harte alle Polen. In geest ben ik verenigd met allen die vandaag de graven van hun overledenen bezoeken. Het hoogfeest van Allerheiligen herinnert ons aan onze roeping tot heiligheid. Moge Maria, Koningin van alle Heiligen, u op deze weg bijstaan.
(Italiaans) Met genegenheid groet ik ook de Italiaanssprekende pelgrims. Op dit feest van Allerheiligen denk ik aan de tweeduizendjarige geschiedenis van heiligheid die Italië heeft verrijkt, en ik bid dat zij vandaag en altijd zal voortduren. Een fijne dag!