Houd liefde centraal in het religieuze leven

Geliefde broeders,

Ik ben blij hier bij jullie te zijn ter gelegenheid van jullie Algemeen Kapittel. Ik kan zeggen dat ik me thuis voel en dat ik innerlijk, in een geest van spirituele verbondenheid, deelneem aan wat jullie deze dagen beleven. Ik bedank de Prior-Generaal die zijn dienst heeft beëindigd en begroet de nieuw gekozen Prior: voor deze veeleisende taak hebben we het gebed van ons allemaal nodig, laten we dat niet vergeten!

Het Algemeen Kapittel is een waardevolle gelegenheid om samen te bidden en na te denken over de ontvangen gave, over de actualiteit van het charisma en ook over de uitdagingen en problemen waarmee de gemeenschap wordt geconfronteerd. Terwijl de verschillende activiteiten worden voortgezet, betekent het vieren van het kapittel luisteren naar de Geest, in zekere zin in analogie met wat onze vader Augustinus zei toen hij wees op het belang van innerlijkheid op de weg van het geloof: “Ga niet buiten jezelf, keer terug in jezelf: de waarheid woont in de innerlijke mens”. 39, 72[[2206]]

Aan de andere kant is innerlijkheid geen vlucht voor onze persoonlijke en gemeenschappelijke verantwoordelijkheden, voor de missie die de Heer ons in de Kerk en in de wereld heeft toevertrouwd, voor de dringende vragen en problemen. We keren terug naar onszelf om vervolgens nog gemotiveerder en enthousiaster aan de missie te beginnen. Terugkeren naar onszelf vernieuwt onze spirituele en pastorale gedrevenheid: we keren terug naar de bron van het religieuze leven en de wijding, om licht te kunnen bieden aan degenen die de Heer op ons pad brengt. We herontdekken de relatie met de Heer en met de broeders en zusters van onze religieuze familie, omdat we uit deze gemeenschap van liefde inspiratie kunnen putten en de kwesties van het gemeenschapsleven en de apostolische uitdagingen beter kunnen aanpakken.

In deze context, na een uitgebreide en gezamenlijke reflectie die jullie de afgelopen jaren hebben gevoerd, staan jullie stil bij een aantal thema's die ik kort wil aanstippen.

Allereerst een fundamenteel thema: de roepingen en de initiële vorming. Ik herinner me graag de aansporing van Sint-Augustinus: “Heb lief wat je zult zijn”. 216, 8[[3598]] Ik vind dit een waardevolle aanwijzing, vooral om niet in de fout te vervallen religieuze vorming te zien als een reeks regels die moeten worden nageleefd of dingen die moeten worden gedaan, of zelfs als een kant-en-klaar pak dat passief moet worden gedragen. In plaats daarvan staat liefde centraal. De christelijke roeping, en met name de religieuze roeping, ontstaat alleen wanneer men zich aangetrokken voelt tot iets groots, tot een liefde die het hart kan voeden en verzadigen. Daarom moet onze eerste zorg zijn om vooral jongeren te helpen de schoonheid van de roeping te zien en lief te hebben wat zij kunnen worden door de roeping te omarmen. Roeping en vorming zijn geen vooraf vastgestelde realiteiten: het is een spiritueel avontuur dat de hele geschiedenis van een persoon omvat, en het is in de eerste plaats een avontuur van liefde met God.

Liefde, die, zoals we weten, Augustinus centraal stelde in zijn spirituele zoektocht, is ook een fundamenteel criterium voor de dimensie van theologische studie en intellectuele vorming. In de kennis van God is het nooit mogelijk om Hem alleen met ons verstand en met een reeks theoretische informatie te bereiken, maar het gaat er in de eerste plaats om ons te laten verbazen door zijn grootsheid, onszelf en de betekenis van de dingen die gebeuren te bevragen om daarin de sporen van de Schepper te vinden, en vooral om Hem lief te hebben en Hem te laten liefhebben. Aan degenen die studeren, raadt Augustinus vrijgevigheid en nederigheid aan, die juist voortkomen uit liefde: de vrijgevigheid om onze zoektocht met anderen te delen, zodat hun geloof erbij gebaat is; de nederigheid om niet te vervallen in de hoogmoed van wie de wetenschap omwille van zichzelf zoekt en zich superieur voelt aan anderen omdat hij die bezit.

Tegelijkertijd is de onuitsprekelijke gave van goddelijke liefde datgene waar we naar moeten streven als we ook het gemeenschapsleven en de apostolische activiteit zo goed mogelijk willen beleven, door onze materiële, maar ook onze menselijke en spirituele goederen te delen. Laten we niet vergeten hoe doeltreffend is wat in onze Regel staat geschreven: “Zoals jullie uit één voorraad worden gevoed, zo kleed je je ook uit één garderobe”. 30[[7853]] Laten we trouw blijven aan de evangelische armoede en ervoor zorgen dat deze het criterium wordt voor alles wat we zijn en hebben, inclusief de middelen en structuren, ten dienste van onze apostolische missie.

Laten we ten slotte onze missionaire roeping niet vergeten. Sinds de eerste missie in 1533 hebben de augustijnen met passie en vrijgevigheid het Evangelie in vele delen van de wereld verkondigd, door zorg te dragen voor de lokale christelijke gemeenschappen, zich in te zetten voor onderwijs en opvoeding, zich in te zetten voor de armen en sociale en liefdadigheidswerkzaamheden te verrichten. Deze missionaire geest mag niet verdwijnen, want ook vandaag is er nog veel behoefte aan. Ik spoor u aan om deze geest nieuw leven in te blazen, in het besef dat de evangeliserende missie waartoe wij allen geroepen zijn, het getuigenis vereist van een nederige en eenvoudige vreugde, de bereidheid om te dienen en het delen in het leven van de mensen naar wie wij gezonden zijn.

Geliefden, ik wens u toe dat u het werk van het kapittel voortzet in broederlijke vreugde en met een hart dat openstaat voor de ingevingen van de Geest. Ik bid voor u, opdat de liefde van de Heer uw gedachten en daden moge inspireren en u tot apostelen en getuigen van het Evangelie in de wereld moge maken. Moge de Maagd Maria en de heilige Augustinus voor u bemiddelen, en moge de apostolische zegen u vergezellen.